Centrale Raad van Beroep, 11-09-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:3208, 14/1600 WIA

Evenals de rechtbank acht de Raad de medische grondslag van het bestreden besluit deugdelijk en zorgvuldig tot stand gekomen. Het rapport van 22 mei 2012 van de verzekeringsarts bezwaar en beroep bevat een adequaat gemotiveerde verzekeringsgeneeskundige reactie op de bezwaren betreffende de gezondheidstoestand van betrokkene. Hetgeen betrokkene heeft aangevoerd, vormt, zoals de rechtbank terecht heeft geoordeeld, geen reden om het onderzoek van de verzekeringsartsen niet zorgvuldig te achten.

De rechtbank heeft overwogen dat het enkele feit dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep geen lichamelijk onderzoek bij betrokkene heeft verricht, nog niet betekent dat het medisch onderzoek onvoldoende zorgvuldig is geweest. Daarbij heeft de rechtbank mede in overweging genomen dat zowel de verzekeringsarts als de verzekeringsarts bezwaar en beroep betrokkene heeft gezien, hem over zijn klachten heeft bevraagd en dat deze artsen beschikten over (recente) informatie over zijn medische situatie. Ook uit het rapport van de door de rechtbank ingeschakelde deskundige blijkt niet dat het onderzoek door de verzekeringsarts bezwaar en beroep onvoldoende zorgvuldig of niet volledig is geweest.

Betrokkene beschikt volgens het Uwv over verminderd benutbare mogelijkheden als rechtstreeks gevolg van ziekte of gebrek. Hij wordt echter in staat geacht om hand- en polssparend werk te doen, waarbij bijvoorbeeld geen zware lasten dienen te worden gehanteerd en gedurende de helft van de werkdag kan worden gewerkt met toetsenbord en muis. In de door de verzekeringsarts bezwaar en beroep aangepaste FML zijn beperkingen voor het verrichten van arbeid opgenomen op sociaal functioneren, aanpassing aan fysieke omgevingseisen en dynamische handelingen. Naar aanleiding van het deskundigenrapport van 8 juli 2013 heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep aanleiding gezien om betrokkene verdergaand beperkt te achten op de aspecten schrijven (niet langdurig) (aspect 2.4) en fijn motorische hand- en vingerbeweging (geen priegelwerk met rechterpink en ringvinger) (aspect 4.3.7) en voorts geen verdere beperkingen aan te nemen op toetsenbord bedienen en muis hanteren (aspect 4.5), schroefbewegingen met hand en arm (aspect 4.7) en frequent reiken tijdens het werk (aspect 4.9). Voor het aannemen van een urenbeperking hebben Elemans en de verzekeringsarts bezwaar en beroep geen aanleiding gezien.

Als uitgangspunt geldt dat de bestuursrechter het oordeel van een onafhankelijke, door hem ingeschakelde deskundige kan volgen indien de door deze deskundige gebezigde motivering hem overtuigend voorkomt. Deze situatie doet zich hier voor. Het uitgebrachte deskundigenrapport geeft blijk van een zorgvuldig onderzoek en is inzichtelijk en consistent. Elemans heeft kennis genomen van de gedingstukken en heeft betrokkene zelf onderzocht. Hij heeft voorts uitgebreid van zijn bevindingen gerapporteerd en de vragen van de rechtbank beantwoord. Er zijn geen specifieke bezwaren naar voren gebracht die een voldoende gemotiveerde betwisting inhouden van de juistheid van de in het rapport neergelegde zienswijze. Terecht heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep de FML aangepast conform het deskundigenrapport. Er is, zoals ook de rechtbank heeft geoordeeld, geen aanleiding het onderbouwde oordeel van de verzekeringsarts bezwaar en beroep als onjuist of als ontoereikend gemotiveerd aan te merken.

Volgens vaste rechtspraak (uitspraken van 16 februari 2007, ECLI:NL:CRVB:2007:AZ9073 en 3 februari 2010, ECLI:NL:CRVB:2010:BL2913) rechtvaardigt geschiktheid voor eigen werk in beginsel de vooronderstelling dat van arbeidsongeschiktheid in de zin van de WAO en de Wet WIA geen sprake is. Dit is slechts anders indien dit werk niet meer voorhanden is en zich in het concrete geval bijzondere omstandigheden voordoen welke de juistheid van die vooronderstelling aantasten. Daarvan is naar het oordeel van de Raad in dit geval geen sprake. Die jurisprudentie houdt echter tevens in dat geschiktheid voor de maatmanarbeid eerst dan de vooronderstelling rechtvaardigt dat geen sprake meer is van arbeidsongeschiktheid indien de betrokken maatmanarbeid in volle omvang - zowel wat belasting als wat duur betreft - kan worden verricht. Daarbij is niet van belang of van de werkgever in redelijkheid kan worden gevergd de werkplek aan te passen.

Betrokkene heeft ter zitting van de rechtbank verklaard dat hij ruim meer dan vier uur per dag achter de computer zit, dat hij ongeveer 60% in de auto zat en 40% achter de computer/op kantoor en dat, als hij het schrijven op de laptop moet doen, het aantal uren werken achter de computer hoger wordt. Gelet op het verweerschrift en het verhandelde ter zitting van de Raad heeft betrokkene hiermee bedoeld te zeggen dat er in de maatmanfunctie sprake was van 60% klantenbezoek inclusief de autorit ernaar toe en 40% kantoorwerk. De uitleg van de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep in zijn rapport van 10 maart 2014 kan niet worden gevolgd, omdat dit neer zou komen op activiteiten die meer dan 100% van de werkdag beslaan en omdat de autoritten op zichzelf weliswaar een wezenlijk onderdeel van de werktijd innemen, maar gelet op de maatmanfunctie van mededirecteur van een assurantietussenpersoon niet 60% van de werktijd. Hierbij wordt verwezen naar het rapport van de arbeidsdeskundige van 10 februari 2012, waarin de taken in de maatgevende functie zijn omschreven. Bij een gemiddelde werkdag van 9,39 uur komt de verklaring van betrokkene neer op 5,63 uur klantenbezoek inclusief autorijden (60%) en 3,76 uur kantoorwerk (40%).

Betrokkene heeft voorts verklaard dat hij gemiddeld vier klanten per dag bezocht en dat een bezoek 1 tot 2 uur kan duren. Bij gemiddeld 5,63 uur klantenbezoek inclusief autorijden per dag duurt een klantenbezoek inclusief de autorit dus gemiddeld 1,41 uur. De rechtbank heeft daarbij evenwel niet onderkend dat een klantenbezoek van gemiddeld 1,41 uur (de rechtbank ging uit van een klantenbezoek van 1 tot 2 uur) inclusief de autorit van en naar de klant is en dat in die tijd niet hoeft te worden geschreven. Blijkens de gedingstukken beslaat het klantengebied in de maatmanfunctie ongeveer 30 tot 40 vierkante kilometer, wat erop neer komt dat een autorit van en naar de klant gemiddeld een half uur in beslag neemt. Het eigenlijke klantenbezoek duurt dan gemiddeld 0,91 uur. Tussen partijen is niet in geschil dat tijdens een klantbezoek ongeveer de helft van de tijd wordt geschreven. Tegenover Elemans en ter zitting van de Raad heeft appellant verklaard dat hij nog steeds schrijft, zij het in korte stukjes. In het deskundigenrapport van 8 juli 2013 heeft Elemans over het schrijven toegelicht dat het voorstelbaar is dat betrokkene niet goed voelt hoe hij schrijft door het dove gevoel van de buitenzijde van de rechter hand, de pink en de ringvinger. Daarom acht Elemans het aannemelijk dat betrokkene beperkt is op langdurig achtereen (ongeveer 5 minuten achtereen) nauwkeurig schrijven.

Ter uitvoering van de tussenuitspraak van de rechtbank heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep bij de gemachtigde van betrokkene nader uitvraag gedaan naar betrokkenes werkzaamheden en de belasting daarin. Op de vraag “Hoeveel schrijfwerk was aanwezig?” is geantwoord: “Gedurende het gesprek worden er aantekeningen gemaakt. Bij het uitwerken van de adviezen en verdere kantoorwerkzaamheden gedurende de gehele dag door.” In haar rapport van 2 december 2013 heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep vermeld dat tijdens het gesprek met de klant aantekeningen worden gemaakt waarbij kan worden opgemerkt dat dit niet gedurende het volledige gesprek is. Betrokkene heeft dit niet nader gespecificeerd. Vanuit eigen ervaring weet de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep dat men trefwoorden opschrijft en in een gesprek van één uur gedurende misschien de helft (van de tijd) aantekeningen maakt. Ter zitting van de Raad heeft betrokkene deze stellingname door de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep bevestigd. Nu het gaat om het noteren van trefwoorden verspreid over een gesprek van bijna een uur, is geen sprake van langdurig nauwkeurig schrijven. Daarmee wordt de belastbaarheid in de maatmanfunctie op punt 2.4 niet overschreden

Volgens de FML is betrokkene licht beperkt op het werken met toetsenbord en muis, hij kan zo nodig gedurende de helft van de werkdag (ongeveer vier uren) een toetsenbord bedienen en een muis hanteren (4.6). Betrokkene heeft op vragen van de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep geantwoord dat het computerwerk in de maatmanfunctie minimaal twee uur per werkdag bedroeg. Uitgaande van gemiddeld 3,76 uur kantoorwerk per werkdag is gemiddeld minimaal twee uur computerwerk reëel, gelet ook op de overige (neven)werkzaamheden op kantoor en ondernemersactiviteiten. Verwezen wordt hier naar het rapport van de arbeidsdeskundige van 10 februari 2012. Daarmee wordt de belastbaarheid in de maatmanfunctie op punt 4.6 niet overschreden.

De belasting in de maatmanfunctie blijft ook op de overige punten binnen de belastbaarheid van betrokkene. Er is geen medische grond waarom betrokkene niet in staat zou zijn om in een auto te rijden, aangezien betrokkene op dit aspect blijkens de FML niet beperkt wordt geacht. Dit is in overeenstemming met de visie van de deskundige Elemans, die in zijn rapport van 8 juli 2013 heeft toegelicht dat betrokkene niet beperkt is voor grove en niet-gecompliceerde motorische handelingen als het bedienen van het stuur en de (automatische) transmissie. Voorts heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep in haar rapport van 2 december 2013 overtuigend toegelicht dat bij autorijden geen sprake is van trillingsbelasting op de rechterpols.