Centrale Raad van Beroep, 20-04-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:1415, 14/6440 ZW-T

1.1.

1.2.

Bij besluit van 9 november 2012 is werkneemster bericht dat zij in verband met nawerking van haar inmiddels beëindigde verzekering met ingang van 17 september 2012 recht heeft op een uitkering op grond van de Ziektewet (ZW). De WW-uitkering die zij met ingang van 17 september 2012 ontving, is vervolgens bij besluit van 14 november 2012 wegens de toegekende ZW-uitkering met ingang van 17 september 2012 beëindigd.

1.3.

Appellante is van de ZW-beslissing van 9 november 2012 bij brief van 4 september 2013 in kennis gesteld. Appellante heeft op 23 september 2013 bezwaar gemaakt tegen het besluit van 9 november 2012. Het bezwaar is bij besluit van 17 januari 2014 (bestreden besluit) ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Daartoe is overwogen dat het Uwv een voldoende medische onderbouwing heeft gegeven dat werkneemster aansluitend aan haar laatste werkdag van haar dienstverband op vrijdag 14 september 2012 met ingang van maandag

17 september 2012 als arbeidsongeschikt in de zin van de Ziektewet (ZW) moet worden aangemerkt. De rechtbank heeft geoordeeld dat het Uwv op goede gronden heeft aangenomen dat de ziekmelding van werkneemster onder de nawerking van artikel 46 van de ZW valt.

3. In hoger beroep heeft appellante haar standpunt herhaald dat werkneemster bij het einde van haar dienstverband op 14 september 2012 niet ziek was, dat zij zich eerst per

20 september 2012, vanuit een situatie van werkloosheid, heeft ziek gemeld en dat het Uwv onvoldoende heeft gemotiveerd dat 17 september 2012 de eerste ziektedag van werkneemster was. Aanvullend heeft appellante gesteld dat ook bij een eerste ziektedag op 17 september 2012 sprake is van een ziekmelding tijdens werkloosheid.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Niet ter discussie staat dat appellante terecht als belanghebbende is aangemerkt en in haar bezwaar is ontvangen (zie ECLI:NL:CRVB:2016:467 en ECLI:NL:CRVB:2016:468).

4.2.

Het standpunt van appellante dat, indien werkneemster aansluitend aan het einde van haar dienstverband, op 17 september 2012 ziek is geworden sprake is van een ziekmelding tijdens WW, wordt niet gevolgd. De aan werkneemster met ingang van 17 september 2012 toegekende WW-uitkering is bij besluit van 14 november 2012 ingetrokken, omdat aan haar alsnog ziekengeld per 17 september 2012 is toegekend. Dat werkneemster in het zicht van het einde van haar dienstverband een WW-uitkering heeft aangevraagd, die ook was toegekend, doet daar niet aan af. Indien, zoals in dit geval, na een WW-toekenning alsnog wordt vastgesteld dat betrokkene direct aansluitend aan het einde van haar dienstverband arbeidsongeschikt was in de zin van de ZW, heeft dat als gevolg dat op grond van artikel 19 van de WW een uitsluitingsgrond voor een WW-uitkering van toepassing is geworden, tenzij die vaststelling in rechte wordt aangetast.

4.3.

In geschillen met betrekking tot de arbeidsongeschiktheidswetten heeft de Raad herhaaldelijk geoordeeld dat in het geval dat een belanghebbende werkgever de (mate van) arbeidsongeschiktheid van een (ex-)werknemer betwist, de aard van de betrokken belangen meebrengt dat het Uwv het besluit ten aanzien van die arbeidsongeschiktheid zorgvuldig, goed onderbouwd en inzichtelijk motiveert (zie bijvoorbeeld ECLI:NL:CRVB:2015:4292). Er is geen aanleiding een ZW-geschil als hier aan de orde anders te beoordelen.