Centrale Raad van Beroep, 24-05-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:1903, 15/3597 WWB

1.1.

Appellant ontving vanaf 5 juni 2012 bijstand op grond van de Wet werk en bijstand (WWB) naar de norm voor een alleenstaande.

1.2.

1.3.

Het college heeft conservatoir beslag gelegd op de vermogensgoederen van appellant, te weten contant geld tot een bedrag van € 6.665,- en een Breitling horloge met een taxatiewaarde van € 1.000,- , welk horloge door de politie is aangetroffen in de woning van appellant.

1.4.

Bij brief van 7 april 2013 (lees: 2014) heeft het college het recht op bijstand van appellant met ingang van 1 maart 2014 opgeschort en appellant verzocht uiterlijk 11 april 2014 een aantal gegevens te overleggen.

1.5.

Bij brief van 22 april 2014 is de herstel verzuim termijn verlengd. Appellant dient uiterlijk 1 mei 2014 de gevraagde gegevens te overleggen.

1.6.

Bij besluit van 15 april 2014 heeft het college de bijstand op grond van artikel 54, derde lid, van de WWB ingetrokken over de periode van 22 april 2013 tot en met 6 november 2013 en de gemaakte kosten van bijstand over deze periode teruggevorderd tot een bedrag van € 7.452,18 op de grond dat appellant een hennepkwekerij heeft geëxploiteerd. Hij heeft de werkzaamheden niet gemeld en geen verifieerbaar inzicht in de hoogte daarvan geboden, als gevolg waarvan het recht op bijstand niet kan worden vastgesteld.

1.7.

1.8.

Bij besluit van 22 oktober 2014 (bestreden besluit) heeft het college de bezwaren tegen de besluiten van 15 april 2014 en 22 mei 2014 ongegrond verklaard. Appellant heeft over de periode van 22 april 2013 tot en met 6 november 2013 een hennepkwekerij geëxploiteerd en gehandeld in verdovende middelen. Door het niet melden van zijn activiteiten en de daaruit verkregen inkomsten kan niet worden vastgesteld of en, zo ja, in hoeverre appellant in bijstandbehoevende omstandigheden verkeert.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. Appellant heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

4.2.

4.3.

Een besluit tot intrekking van bijstand is een voor de betrokkene belastend besluit, waarbij het aan het bestuursorgaan is om bij de voorbereiding van dat besluit de nodige kennis te vergaren over de relevante feiten en de af te wegen belangen. Dat betekent dat de last om aannemelijk te maken dat aan de voorwaarden voor intrekking voldaan is, in beginsel op het college rust.

4.4.

Op 7 november 2013 heeft de politie op het uitkeringsadres van appellant een hennepkwekerij aangetroffen en opgerold en heeft een doorzoeking van de woning plaatsgevonden. Bij die doorzoeking is een grote som contant geld aangetroffen en onder meer 847,5 xtc-pillen. Het feit dat in de woning van appellant een hennepkwekerij is aangetroffen rechtvaardigt de vooronderstelling dat hij daarvan exploitant is geweest en dat de opbrengst hem ten goede is gekomen. Appellant heeft niet gemeld dat hij een hennepkwekerij exploiteerde en een grote som geld en xtc-pillen in bezit had. Het college heeft op juiste gronden vastgesteld dat appellant de op hem rustende inlichtingenverplichting heeft geschonden.

4.5.

Anders dan appellant heeft gesteld is van schending van de inlichtingenverplichting niet pas sprake vanaf het moment dat uit een hennepkwekerij inkomsten worden verworven. Volgens vaste rechtspraak van de Raad (uitspraak van 9 oktober 2012, ECLI:NL:CRVB:2012:BX9977) worden zowel het verrichten van activiteiten gericht op het starten van de hennepkwekerij als het exploiteren daarvan aangemerkt als omstandigheden waarvan het de belanghebbende redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op het recht op bijstand en waarvan hij het betreffende bestuursorgaan onverwijld mededeling moet doen, ongeacht of daaruit inkomsten worden verworven.

4.6.

Schending van de inlichtingenverplichting levert een rechtsgrond op voor intrekking van de bijstand, indien als gevolg daarvan niet kan worden vastgesteld of, en zo ja in hoeverre, de betrokkene verkeert in bijstandbehoevende omstandigheden. Het is dan aan de betrokkene om aannemelijk te maken dat in het geval wel aan de inlichtingenverplichting zou zijn voldaan over de desbetreffende periode recht op (aanvullende) bijstand bestond.

4.7.

De beroepsgrond van appellant dat rekening moet worden gehouden met de omstandigheid dat de strafrechter hem slechts heeft veroordeeld voor het bezit van verdovende middelen en niet voor handel daarin of het exploiteren van een hennepkwekerij, kan niet slagen. De bestuursrechter is bij de vaststelling van en het oordeel over het hem voorgelegde geschil in het algemeen niet gebonden aan hetgeen in een strafrechtelijk geding door de desbetreffende rechter is geoordeeld, te minder nu in een strafrechtelijke procedure een andere rechtsvraag voorligt en een ander procesrecht van toepassing is. Er bestaan geen bijzondere omstandigheden om hierover in dit geval anders te oordelen, reeds omdat appellant zijn stelling ook niet heeft onderbouwd door het vonnis van de strafrechter te overleggen.

4.8.

Zoals appellant terecht heeft opgemerkt heeft hij in beroep de periode waarover de bijstand wordt ingetrokken wel betwist. Hij heeft daartoe aangevoerd dat het college ten onrechte handel in verdovende middelen vanaf april 2013 heeft aangenomen.

4.9.

4.10.

In het licht van de onder 4.3 aangeduide bewijslast en gelet op de onderzoekshandelingen van de sociaal rechercheur zoals neergelegd in het rapport uitkeringsfraude valt niet in te zien dat het college onvoldoende eigen onderzoek heeft verricht. In dit rapport is onder meer een analyse van het proces-verbaal uit de strafzaak opgenomen waarin gedetailleerd verslag is gedaan van de bevindingen uit dat proces-verbaal en bekeken is welke gegevens en verklaringen relevant zijn voor de beoordeling van het recht op bijstand en deze gegevens en verklaringen zijn ook in het rapport uitkeringsfraude opgenomen. De sociaal rechercheur werkzaam voor de gemeente Zandvoort heeft daarnaast eigen onderzoeksgegevens verzameld waartoe hij onder meer dossieronderzoek heeft gedaan, registraties heeft geraadpleegd, bankafschriften bij appellant heeft opgevraagd en bekeken en appellant heeft gehoord in het kader van het bestuursrechtelijke onderzoek. Op grond van de onderzoeksbevindingen zoals neergelegd in het proces-verbaal uitkeringsfraude heeft het college vervolgens eigen conclusies getrokken over de rechtmatigheid van de verleende bijstand. Deze onderzoeksresultaten boden voor het college voldoende feitelijke grondslag om tot intrekking en terugvordering over te gaan.

4.11.

Voor wat betreft de door appellant aangevoerde gronden tegen het door het college gelegde conservatoir beslag, onderschrijft de Raad het oordeel van de rechtbank dat sprake is van een privaatrechtelijk geschil. Bezwaren tegen een gelegd beslag dient de beslagdebiteur (in dit geval appellant) voor te leggen aan de civiele rechter. Zie ook de uitspraak van 15 april 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1202. De rechtbank heeft dan ook de vraag of het door het college gelegde conservatoir beslag onrechtmatig is, terecht onbeantwoord gelaten.

4.12.

Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak moet worden bevestigd. Het verzoek om veroordeling tot vergoeding van schade moet daarom worden afgewezen.