Centrale Raad van Beroep, 26-01-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:325, 14/6785 WWB

1.1.

1.2.

1.3.

In verband met deze bevindingen heeft het college appellante bij brieven van 20 juni 2013 en 4 juli 2013 verzocht om onder meer de volgende gegevens over te leggen:

- alle bankafschriften van de bankrekening eindigend op [nummer A] vanaf 16 april 2010;

- een goede deugdelijke, verifieerbare en controleerbare boekhouding dan wel administratie waaruit kan blijken wat er met de PGB-gelden is betaald dan wel hoe en waaraan de

PGB-gelden zijn besteed;

- een overzicht van de aard en omvang van de door appellante verrichte werkzaamheden van zorg voor D van 16 april 2010 tot heden;

- een overzicht van de aard en omvang van de door S en Z verleende zorg aan D en een controleerbaar en verifieerbaar overzicht van maandelijkse betalingen aan S en Z uit het PGB voor D.

Appellante heeft geen gehoor gegeven aan dit verzoek.

1.4.

In de bevindingen van het onderzoek heeft het college aanleiding gezien om bij besluit van 1 augustus 2013 de bijstand van appellante in te trekken met ingang van 16 april 2010. Bij besluit van 11 september 2013, voor zover van belang, heeft het college de over de periode van 16 april 2010 tot en met 30 juni 2013 gemaakte kosten van bijstand van appellante teruggevorderd tot een bedrag van € 48.077,16. Tevens heeft het college de over de periode van 2011 tot en met 2013 verstrekte langdurigheidstoeslag van appellante teruggevorderd tot een bedrag van € 726,-.

1.5.

Tijdens de bezwaarfase heeft het college appellante bij brieven van 29 november 2013 en 10 januari 2014 nogmaals in de gelegenheid gesteld om onder meer de bankafschriften van de en/of-bankrekening eindigend op [nummer A] over de periode van 16 april 2010 tot 1 juli 2013 over te leggen alsmede afschriften van alle giro-, bank- en spaarrekeningen over deze periode van haar inwonende minderjarige kinderen. Dit laatste, omdat het college uit gegevens van de Belastingdienst inmiddels was gebleken dat op naam van M een bankrekening staat eindigend op [nummer B] . Appellante heeft deze gegevens niet overgelegd.

1.6.

Bij besluit van 12 februari 2014 (bestreden besluit) heeft het college de bezwaren tegen de besluiten van 1 augustus 2013 en 11 september 2013 ongegrond verklaard onder aanpassing van de motivering. Het college heeft aan de besluitvorming ten grondslag gelegd dat appellante om de volgende redenen niet heeft voldaan aan de op haar rustende inlichtingenverplichting. Appellante heeft niet aan het college gemeld dat D een PGB ontvangt op een en/of-bankrekening op naam van D en appellante en heeft ook geen bankafschriften van deze bankrekening overgelegd. Appellante heeft het college ook niet geïnformeerd over het feit dat haar twee minderjarige inwonende kinderen S en Z zorg verlenen aan D en daarvoor zijn betaald uit het PGB. Verder heeft appellante niet aan het college gemeld dat op naam van M een bankrekening staat en geen bankafschriften van die bankrekening verstrekt. Als gevolg hiervan kan het recht op bijstand vanaf 16 april 2010 niet worden vastgesteld.

2. Appellante heeft bij brief van 12 juni 2014 beroep ingesteld tegen het bestreden besluit. Appellante stelt zich op het standpunt dat zij dit besluit niet heeft ontvangen en niet eerder dan bij brief van 2 mei 2014 bekend is geworden met het bestreden besluit.

3. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit niet-ontvankelijk verklaard wegens termijnoverschrijding. Hiertoe heeft de rechtbank, samengevat, het volgende overwogen. Het bestreden besluit is voorzien van de juiste adressering en van een verzenddatum en niet is gebleken van recente problemen bij de verzending van de poststukken. Uit de door het college overgelegde schermprints van het registratiesysteem en de ter zitting gegeven toelichting hierop blijkt dat de registratie van een besluit plaatsvindt nadat het besluit door de post is opgehaald. Gelet hierop is sprake van een deugdelijke verzendadministratie en heeft het college aannemelijk gemaakt dat het besluit op 12 februari 2014 is verzonden. Het beroep is niet binnen de beroepstermijn ingediend. Geen grond bestaat voor het oordeel dat appellante daarbij redelijkerwijs niet in verzuim is geweest.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Op grond van artikel 6:7 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaar- of beroepschrift zes weken. Ingevolge artikel 6:8, eerste lid, van de Awb vangt deze termijn aan op de dag na die waarop het besluit op de voorgeschreven wijze is bekendgemaakt. In artikel 3:41, eerste lid, van de Awb is bepaald dat de bekendmaking van besluiten die tot een of meer belanghebbenden zijn gericht, geschiedt door toezending of uitreiking aan hen.

4.2.

Indien de geadresseerde stelt dat hij een niet aangetekend verzonden besluit niet heeft ontvangen, is het in beginsel aan het bestuursorgaan om aannemelijk te maken dat het besluit wel op het adres van de geadresseerde is ontvangen. De omstandigheid dat per post verzonden stukken in de regel op het daarop vermelde adres van de geadresseerde worden bezorgd, rechtvaardigt het vermoeden van ontvangst van het besluit of ander relevant document op dat adres. Dit brengt mee dat het bestuursorgaan in eerste instantie kan volstaan met het aannemelijk maken van verzending naar het juiste adres. Daartoe is in ieder geval vereist dat het besluit is voorzien van de juiste adressering en een verzenddatum en dat sprake is van een deugdelijke verzendadministratie.

4.3.

Vaststaat dat het bestreden besluit niet aangetekend is verzonden. Ter beoordeling ligt in dit geval voor of het college door middel van een deugdelijke verzendadministratie de verzending van het bestreden besluit aannemelijk heeft gemaakt.

4.4.

Ter zitting van de Raad heeft de vertegenwoordiger van het college de volgende uiteenzetting gegeven over de wijze waarop de verzending van besluiten wordt geregistreerd. Nadat het betreffende besluit is getekend door de wethouder komt het terug op de afdeling Juridische Zaken. Een medewerking van deze afdeling stempelt de verzenddatum op het besluit, typt deze datum in het registratiesysteem, stopt het besluit in een envelop en deponeert deze in een daarvoor bestemd bakje bij de bode aan de balie. Een medewerker van PostNL haalt de poststukken op die in dat bakje liggen. Uit deze toelichting volgt dat, anders dan de rechtbank heeft overwogen, de registratie van de verzending niet plaatsvindt nadat het besluit is opgehaald door “de post”. Dit volgt overigens ook niet uit de door het college gegeven toelichting op het registratiesysteem ter zitting bij de rechtbank, althans zoals deze toelichting is opgetekend in het proces-verbaal. Uit (de schermprints van) het registratiesysteem en de daarop gegeven toelichting zou hooguit kunnen worden afgeleid dat het bestreden besluit op de geregistreerde verzenddatum door de betreffende medewerker in een bakje bij de bode aan de balie is gedeponeerd, maar niet dat het op die datum - door de bode - ter verzending per post is aangeboden. Het college heeft de verzending van het bestreden besluit dan ook niet conform de onder 4.2 genoemde vereisten aannemelijk gemaakt. Hieruit volgt dat de termijn voor het instellen van beroep pas is aangevangen op 3 mei 2014, de dag na die waarop het bestreden besluit aan de gemachtigde van appellante is toegezonden. Dit leidt tot de conclusie dat het namens appellante op 12 juni 2014 ingestelde beroep tegen het bestreden besluit tijdig is.

4.5.

Gelet op wat onder 4.1 tot en met 4.4 is overwogen, heeft de rechtbank ten onrechte het beroep van appellante tegen het bestreden besluit niet-ontvankelijk verklaard. Dit betekent dat de aangevallen uitspraak zal moeten worden vernietigd. Met het oog op een finale beslechting van het geschil en na een inhoudelijke behandeling van het geschil ter zitting, ziet de Raad geen aanleiding om de zaak terug te wijzen naar de rechtbank. Met toepassing van artikel 8:116 van de Awb zal de Raad de zaak zelf afdoen.

4.6.

De te beoordelen periode loopt in dit geval van 16 april 2010 tot en met 1 augustus 2013, de datum van het intrekkings- en terugvorderingsbesluit.

4.7.

Appellante heeft in beroep, nader toegelicht ter zitting in hoger beroep, de hierna te bespreken gronden tegen het bestreden besluit aangevoerd.

4.8.

4.9.

Het betoog van appellante dat zij redelijkerwijs niet heeft hoeven te begrijpen dat de en/of-bankrekening op haar naam en die van D en de bankrekening op naam van haar inwonend, minderjarig kind M van belang zijn voor haar recht op bijstand, slaagt niet. Deze bankrekeningen zijn onmiskenbaar van belang voor de beoordeling van het recht op bijstand van appellante. Dit had appellante ook redelijkerwijs duidelijk kunnen zijn. Appellante had van genoemde bankrekeningen dus melding moeten maken aan het college. Zij heeft dit echter niet gedaan.

4.10.

Het gegeven dat een bankrekening op naam van een betrokkene staat, rechtvaardigt de vooronderstelling dat het op die rekening staande tegoed een bestanddeel vormt van het vermogen waarover hij beschikt of redelijkerwijs kan beschikken. In een dergelijke situatie is het aan de betrokkene om aannemelijk te maken dat het tegendeel het geval is. Dit is niet anders bij een zogeheten “en/of”-bankrekening, aangezien daarmee slechts wordt aangeduid dat de rekeninghouders zowel gezamenlijk als ieder afzonderlijk over het tegoed kunnen beschikken.

4.11.

Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 4 september 2012, ECLI:NL:CRVB:2012:BX7177) rechtvaardigt het gegeven dat een bankrekening op naam staat van een inwonend, minderjarig kind van de betrokkene de vooronderstelling dat de betrokkene redelijkerwijs over het tegoed op die rekening kan beschikken. Het is aan betrokkene om het tegendeel aannemelijk te maken.

4.12.

4.13.

Gelet op 4.8 tot en met 4.12 heeft het college zich terecht op het standpunt gesteld dat appellante de op haar rustende inlichtingenverplichting als bedoeld in artikel 17, eerste lid, van de WWB niet dan wel onvoldoende is nagekomen. Schending van de inlichtingenverplichting levert een rechtsgrond op voor intrekking van de bijstand indien als gevolg daarvan niet kan worden vastgesteld of en, zo ja, in hoeverre de betrokkene verkeert in bijstandbehoevende omstandigheden. Het is dan aan de betrokkene om aannemelijk te maken dat hij, indien hij destijds wel aan de inlichtingenverplichting zou hebben voldaan, over de betreffende periode recht op volledige dan wel aanvullende bijstand zou hebben gehad. Appellante is hierin niet geslaagd. Zij heeft immers noch de gevraagde gegevens over de ontvangst en besteding van de gelden uit het voor D bestemde PGB, noch enig gegeven van de bankrekeningen op naam van appellante en D en op naam van M overgelegd. Gelet hierop heeft het college zich terecht op het standpunt gesteld dat als gevolg van de schending van de inlichtingenverplichting door appellante het recht op bijstand in de te beoordelen periode niet kan worden vastgesteld.

4.14.

Gelet op wat in 4.13 is overwogen was het college op grond van artikel 54, derde lid, van de WWB verplicht om de aan appellante verleende bijstand met ingang van 16 april 2010 in te trekken. Tegen de terugvordering heeft appellante geen zelfstandige beroepsgronden aangevoerd.

4.15.

Uit het voorgaande vloeit voort dat het bestreden besluit in stand kan worden gelaten, zodat het beroep daartegen ongegrond moet worden verklaard.