Centrale Raad van Beroep, 05-09-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2952, 15/4575 AOW

4.1.1.

Partijen zijn het oneens over de vraag of appellante verzekerd is geweest ingevolge de AOW in de periode van 11 december 1995 tot en met 20 december 2013. [naam] is in deze periode werkzaam geweest als chauffeur bij twee internationale straftribunalen, beide gevestigd in Nederland. De Svb heeft hem niet verzekerd geacht in deze jaren en heeft appellante als gezinslid evenmin verzekerd geacht. [naam] heeft de korting op zijn ouderdomspensioen en de korting op de toeslag in verband met de niet-verzekerde jaren van appellante bestreden tot in cassatie. In die procedure is een groot aantal thans door appellante aangevoerde gronden ook al aangevoerd.

4.1.2.

Bij uitspraak van 22 mei 2015 (ECLI:NL:CRVB:2015:1851) heeft de Raad geoordeeld dat de korting op het ouderdomspensioen van [naam] standhoudt en dat de korting op de toeslag wegens niet-verzekerde jaren van appellante eveneens standhoudt. Het cassatieberoep is door de Hoge Raad verworpen, ECLI:NL:HR:2016:588, onder verwijzing naar het in 2 genoemde arrest van 14 februari 2014. Ter zitting van 24 mei 2018 heeft de gemachtigde van appellante verklaard dat de klacht van [naam] over de korting bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens niet-ontvankelijk is verklaard.

4.1.3.

De Svb heeft bij het bestreden besluit op het ouderdomspensioen van appellante een korting toegepast van 36%. Appellante is aangemerkt als gezinslid in de zin van artikel 27, tweede lid, van het ICTY-Zetelverdrag en op grond van deze bepaling uitgesloten geacht van de Nederlandse sociale zekerheid gedurende de periode waarin [naam] werkte in dienst van het [naam organisatie 1] . Voor de periode dat [naam] bij het [naam organisatie 2] heeft gewerkt, heeft de Svb hetzelfde beslist op grond van artikel 2 van het Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en het [naam organisatie 2] van 19 juni 2006, Trb. 2006, 131. In dat artikel is het ICTY-Zetelverdrag van overeenkomstige toepassing verklaard.

4.1.4.

Het bestreden besluit is in lijn met het eerdere besluit van de Svb over de korting op de toeslag bij het AOW-pensioen van [naam] . De Hoge Raad, noch de Raad, hebben aanleiding gezien te oordelen dat de vastgestelde verzekerde tijdvakken voor appellante niet in overeenstemming waren met de tekst van de betreffende Zetelverdragen. Een letterlijke lezing te goeder trouw van de verschillende artikelen, zoals door appellante bepleit, leidt niet tot een ander standpunt. Immers, als aangenomen zou moeten worden dat ieder niet in Nederland werkend gezinslid verzekerd zou zijn voor de volksverzekeringen, zou het tweede lid van artikel 27 van het ICTY-Zetelverdrag geen enkele betekenis hebben. In dit artikellid is geregeld dat verzekerd zijn voor de Nederlandse volksverzekeringen gezinsleden die in Nederland werkzaam zijn, of een Nederlandse socialezekerheidsuitkering ontvangen. In de lezing van appellante zouden de overige gezinsleden ook verzekerd moeten zijn, tenzij zij zelf onder het United Nations Pension Fund zouden vallen. Niet-werknemers van de VN vallen hier echter volgens appellante nooit onder, zodat hieruit de conclusie getrokken zou moeten worden dat alle gezinsleden verzekerd zijn voor de Nederlandse volksverzekeringen. Daarmee zou het tweede lid van artikel 27 van het ICTY-Zetelverdrag overbodig zijn.

4.2.1.

Appellante heeft gewezen op het verzoek van de VN aan Nederland om artikel 27, tweede lid, van het ICTY-Zetelverdrag te schrappen, teneinde de opbouw van AOW-rechten te bewerkstelligen voor de gezinsleden van medewerkers van het [naam organisatie 1] die de Nederlandse nationaliteit hebben dan wel duurzaam in Nederland verblijven. Nederland heeft op dit verzoek gereageerd met een nota van 31 mei 2016, houdende een eenzijdige verklaring inzake artikel 29 van het Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Verenigde Naties betreffende de zetel van het Internationaal Restmechanisme voor Straftribunalen (IRMCT, Trb. 2016, 120 en 2015, 59).

4.2.2.

Zoals uit deze verklaring blijkt, heeft de VN aan Nederland verzocht artikel 27, tweede lid, van het ICTY-Zetelverdrag met volledig terugwerkende kracht niet toe te passen. Blijkens de genoemde eenzijdige verklaring is Nederland daartoe niet bereid gebleken. Wel wordt vanaf 1 januari 2009 artikel 29 van het IRMCT-Zetelverdrag toegepast op de bedoelde gezinsleden van (voormalige) medewerkers van het [naam organisatie 1] . Nu [naam] op 1 januari 2009 niet meer werkzaam was voor het [naam organisatie 1] , kan appellante hieraan geen rechten ontlenen.

4.2.3.

De vraag of deze eenzijdige verklaring ook van invloed moet zijn op de verzekeringspositie van gezinsleden van (voormalige) medewerkers van het [naam organisatie 2] beantwoordt de Raad, evenals de minister van Buitenlandse Zaken in de hiervoor genoemde brief, ontkennend. De eenzijdige verklaring heeft geen wijziging gebracht in de ICTY-Zetelovereenkomst als zodanig. Daarmee is er ook geen wijziging gekomen in de overeenkomstige toepassing van deze Zetelovereenkomst op medewerkers van het [naam organisatie 2] en de bedoelde gezinsleden. In dit verband wordt opgemerkt dat de VN ook niet aan Nederland heeft verzocht gezinsleden van (oud)medewerkers van andere VN-organen dan het [naam organisatie 1] in Nederland met terugwerkende kracht als verzekerd voor de AOW te willen aanmerken.

4.3.1.

Appellante heeft gesteld dat artikel 91, eerste lid van de Grondwet is geschonden bij de totstandkoming van de ICTY-Zetelovereenkomst omdat de vereiste parlementaire goedkeuring ontbreekt. Appellante erkent dat het ontbreken van parlementaire goedkeuring niet in de weg staat aan de gelding van de ICTY-Zetelovereenkomst binnen de Nederlandse rechtsorde. Zij heeft evenwel gesteld dat de rechtsgevolgen van niet-verzekerde tijdvakken als gevolg van de ICTY-Zetelovereenkomst buiten toepassing moeten worden gelaten en dat deze tijdvakken derhalve niet tot een korting op grond van artikel 13 van de AOW kunnen leiden. Verder heeft appellante verzocht om een verklaring voor recht op dit punt ten behoeve van een mogelijke schadeprocedure.

4.3.2.

4.3.3.

4.3.4.

Ongeacht de vraag of parlementaire goedkeuring vereist was, heeft de Raad derhalve niet de bevoegdheid om enig rechtsgevolg te verbinden aan mogelijke schending van een procedureel voorschrift bij het sluiten van de ICTY-Zetelovereenkomst. Gegeven de werking van deze zetelovereenkomst binnen de Nederlandse rechtsorde en gelet op het overwogene onder 4.1 en 4.2, heeft de Svb terecht artikel 27, tweede lid, van deze overeenkomst toegepast bij de vaststelling van de tijdvakken van AOW-verzekering van appellante. Dit heeft tot gevolg dat geen sprake is van een onrechtmatig besluit of een andere onrechtmatige handeling van de Svb als bedoeld in artikel 8:88 van de Algemene wet bestuursrecht. De Raad heeft reeds hierom geen rol op het gebied van pogingen van appellante om te komen tot de beoogde schadevergoeding.

4.4.1.

De stelling van appellante dat haar uitsluiting van de AOW-verzekering gedurende de onder 1.3 genoemde tijdvakken in strijd is met een aantal verdragsrechtelijke discriminatieverboden, is in het kader van de onder 4.2.1 genoemde procedure met het oog op de toeslag op het AOW-pensioen van [naam] reeds aan de orde geweest. De Raad verwerpt deze stelling en verwijst voor de motivering hiervan naar zijn uitspraak onder nummer ECLI:NL:CRVB:2015:1851.

4.4.2.

Dat de eenzijdige verklaring ertoe heeft geleid dat vanaf 1 januari 2009 artikel 29 van het IRMCT-Zetelverdrag wel wordt toegepast op gezinsleden van (voormalige) medewerkers van het [naam organisatie 1] en niet op gezinsleden van (voormalige) medewerkers van het [naam organisatie 2] , leidt niet tot een andere conclusie. De VN hebben voor medewerkers van het [naam organisatie 2] geen verzoek ingediend om de uitsluiting van de verzekering van bepaalde categorieën van gezinsleden met terugwerkende kracht ongedaan te maken. Reeds hierom is er geen sprake van een verboden ongelijke behandeling tussen gezinsleden van voormalige [naam organisatie 1] -medewerkers en gezinsleden van voormalige [naam organisatie 2] -medewerkers.