Centrale Raad van Beroep, 25-03-2021, ECLI:NL:CRVB:2021:692, 19/1963 WIA

Aan appellant is met ingang van 27 februari 2017 een loongerelateerde WGA-uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) toegekend. De mate van arbeidsongeschiktheid van appellant is daarbij bepaald op 100%. Met ingang van 5 oktober 2017 is deze uitkering omgezet in een WGA-loonaanvullingsuitkering.

Op 24 juli 2017 heeft het Uwv een werkplan voor de re-integratie (Werkplan) opgesteld. Appellant heeft tegen het Werkplan bezwaar gemaakt. Het Uwv heeft het bezwaar bij besluit van 12 april 2018 (bestreden besluit 1) ongegrond verklaard.

Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd – kort weergegeven – dat het Werkplan niet is gebaseerd op een deugdelijk medische grondslag en dat hij niet in staat is om aan de verplichtingen die uit het Werkplan voortvloeien te voldoen.

Het Uwv heeft bij het verweerschrift meegedeeld dat bestreden besluit 1 niet wordt gehandhaafd en bestreden besluit 2 genomen. Met bestreden besluit 2 wordt het bezwaar van appellant niet-ontvankelijk verklaard, omdat het Werkplan van 24 juli 2017, zoals gecorrigeerd op 15 augustus 2017, niet is aan te merken als een besluit in de zin van artikel 1:3 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). In het Werkplan staan slechts enkele verplichtingen die ook uit de wet voortvloeien. Deze zijn niet zodanig uitgewerkt dat hiermee een zelfstandig rechtsgevolg is ontstaan.

Appellant heeft in zijn reactie op bestreden besluit 2 aangevoerd, dat er sprake is van een besluit. Het Werkplan van 24 juli 2017, zoals gecorrigeerd op 15 augustus 2017, was gericht op rechtsgevolg. Het Uwv had hem verplicht mee te werken aan het traject. Als hij hieraan niet zou voldoen, zouden er sancties volgen.

Onderwerp van geschil in deze zaak betreft het Werkplan van 24 juli 2017, zoals gecorrigeerd op 15 augustus 2017. Het Uwv heeft bij bestreden besluit 2 vastgesteld dat het Werkplan niet is aan te merken als een besluit in de zin van de Awb en het bezwaar tegen het Werkplan niet-ontvankelijk verklaard.

De verplichtingen die in het Werkplan zijn opgenomen voldoen niet aan de vereisten die de Raad daaraan heeft gesteld in de in 4.2 vermelde uitspraak omdat de verplichtingen die voortvloeien uit de wet niet helder, inzichtelijk, ondubbelzinnig en voldoende bepaald zijn geconcretiseerd. In het Werkplan is beschreven dat appellant wordt aangemeld voor een Werkfit-traject voor de duur van twaalf maanden. In het Werkplan is weliswaar het traject beschreven, maar zonder dat hiermee appellant concreet een verplichting is opgelegd om hieraan deel te nemen. Anders dan appellant heeft aangevoerd, is evenmin opgenomen wat de gevolgen zijn als appellant niet aan dit traject zal deelnemen. Voor de verplichtingen die zijn vermeld onder het kopje ‘Wat verwachten wij van u’ geldt dat zij niet meer dan een opsomming bevatten van enkele verplichtingen uit de Wet WIA. Het bezwaar van appellant tegen het Werkplan is door het Uwv bij bestreden besluit 2 dan ook terecht niet-ontvankelijk verklaard.

Ter zitting is namens appellant naar voren gebracht dat hij een oordeel wil van de Raad over de bezwaren die hij had aangevoerd tegen het Werkplan.

Van voldoende procesbelang is sprake als het resultaat dat de indiener van het hogerberoepschrift met het indienen van het hoger beroep nastreeft daadwerkelijk kan worden bereikt en het realiseren van dat resultaat voor deze indiener feitelijk betekenis kan hebben. Uit vaste rechtspraak volgt dat de bestuursrechter alleen is geroepen tot beslechting van geschillen en niet tot beantwoording van uitsluitend principiële vragen (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 6 mei 2008, ECLI:NL:CRVB:2008:327). Het hebben van een louter formeel of principieel belang is onvoldoende voor het aannemen van (voldoende) procesbelang (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 18 september 2013, ECLI:NL:CRVB:2013:1874).

Het procesbelang van appellant is komen te vervallen. Het Uwv is met bestreden besluit 2 volledig tegemoetgekomen aan wat appellant met dit hoger beroep wilde bereiken, namelijk dat er geen verplichtingen met betrekking tot re-integratie aan hem worden opgelegd. Dit betekent dat appellant geen in rechte te respecteren procesbelang meer heeft bij een inhoudelijke beoordeling van dit hoger beroep.

Het hoger beroep van appellant zal wegens het ontbreken van procesbelang niet‑ontvankelijk worden verklaard.