Centrale Raad van Beroep, 30-08-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:1681, 22/445 WIA

Bij besluit van 3 september 2020 heeft het Uwv betrokkene een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) per 7 augustus 2020 geweigerd. Het bezwaar van betrokkene tegen dit besluit is bij beslissing op bezwaar van 7 april 2021 gegrond verklaard, waarbij het Uwv betrokkene alsnog een loongerelateerde WGA-uitkering heeft toegekend met ingang van 7 augustus 2020. Het geïndexeerde dagloon van deze uitkering is vastgesteld op € 62,35. Voor de berekening van het dagloon is het Uwv uitgegaan van een referteperiode van 1 juli 2017 tot en met 30 juni 2018. In de referteperiode heeft betrokkene van 4 september 2017 tot 2 maart 2018 in het kader van een stage inkomsten ontvangen van [naam 1] B.V. van € 200,- bruto per maand. Vanaf 22 oktober 2017 heeft zij daarnaast inkomsten verworven uit een dienstbetrekking bij [naam 2] B.V. en vanaf 3 april 2018 tot 2 april 2019 uit een dienstbetrekking bij [naam 3] B.V. Het Uwv heeft het dagloon berekend door het totaal aan inkomsten dat betrokkene in de referteperiode heeft ontvangen van [naam 1] B.V., [naam 2] B.V. en van [naam 3] , en dat is verantwoord in de polisadministratie, in totaal € 12.591,30 te delen door 215 dagloondagen. Het Uwv heeft daarbij betrokkene aangemerkt als starter in de zin van artikel 18 van het Dagloonbesluit werknemersverzekeringen (Dagloonbesluit), omdat zij in de periode van 1 juli 2017 tot 4 september 2017 geen inkomsten heeft genoten.

In beroep heeft betrokkene zich gekeerd tegen het bij de berekening van haar dagloon meenemen van de inkomsten die zij in de referteperiode heeft ontvangen van [naam 1] B.V.

Het Uwv heeft in hoger beroep aangevoerd dat de rechtbank is uitgegaan van een onjuist beoordelingskader. Het juiste beoordelingskader wordt verwoord in de uitspraak van de Raad van 29 december 2021, ECLI:NL:CRVB:2021:3330, dat het Uwv in deze zaak ook heeft toegepast. [naam 1] B.V. heeft in de polisadministratie opgegeven dat betrokkene over de periode van 4 september 2017 tot en met 28 februari 2018 een bedrag van € 200,- bruto per maand aan SV-loon heeft verdiend. Het Uwv gaat in beginsel uit van wat de werkgever heeft opgegeven in de polisadministratie. Op grond van de "Beleidsregels Uwv gebruik polisgegevens 2018" mag het Uwv de gegevens in de polisadministratie gebruiken voor het vaststellen van het dagloon (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 29 april 2020, ECLI:NL:CRVB:2020:1052). Omdat betrokkene de juistheid van de gegevens in de polisadministratie heeft betwist heeft het Uwv nader onderzocht of [naam 1] B.V. het genoemde bedrag terecht heeft opgegeven als SV-loon. In dat kader is van belang of het gaat om een stage die als (fictieve) dienstbetrekking dient te worden aangemerkt. Volgens het Uwv is dat het geval. Betrokkene heeft in een mailbericht van 28 juli 2021 met betrekking tot de inhoud van de stage vermeld dat zij na het volgen van een universitaire bachelorstudie bedrijfskunde in Groningen en een kook/food-opleiding in Ierland niet wist hoe zij, wat zij hierbij had geleerd in de praktijk kon combineren voor een baan. Door het lopen van een stage zag zij de mogelijkheid om dit te onderzoeken. Uit het mailbericht van de werkgever van 28 juli 2017 blijkt dat de stage verschillende taken en verantwoordelijkheden omvatte. In artikel 6 van de stageovereenkomst is bepaald dat betrokkene gedurende de stage een stagevergoeding ontvangt van € 200,- bruto per maand. Uit het voorgaande leidt het Uwv af dat sprake is van een arbeidsverhouding van diegene die werkzaam is om vakbekwaamheid te verwerven en dat een beloning wordt genoten, die niet uitsluitend bestaat in het ontvangen van onderricht.

Voorts heeft het Uwv gewezen op enkele bepalingen uit de stageovereenkomst. In artikel 6 is bepaald dat op de stagevergoeding loonbelasting en, met uitzondering van de werkloosheidswet, de gebruikelijke premies voor de sociale verzekering zullen worden ingehouden. In dit artikel is verder bepaald dat de stageverlener de stagiair aanmeldt bij de bedrijfsvereniging en de belastingdienst. In artikel 7 van de stageovereenkomst is bepaald dat de reis- en verblijfkosten niet zullen worden vergoed. Gelet hierop meent het Uwv dat uit de stageovereenkomst niet kan worden afgeleid dat sprake is van een onkostenvergoeding. Bovendien is [naam 1] B.V. blijkens de stageovereenkomst ook van mening dat sprake is van SV-loon, omdat loonheffing wordt ingehouden, evenals premies voor sociale verzekering. Dat sprake is van een lage stagevergoeding van € 200,- bruto per maand betekent niet dat er geen sprake is van (SV-)loon. Een stagevergoeding is immers in het algemeen geen marktconforme beloning, maar een lager bedrag. Het Uwv is van mening dat de maandelijkse vergoeding van € 200,- bruto, die betrokkene heeft ontvangen voor haar werkzaamheden bij [naam 1] B.V. in de periode van 4 september 2017 tot en met 28 februari 2018, dient te worden aangemerkt als loon in de zin van het Dagloonbesluit. Gelet op het voorgaande heeft het Uwv de Raad verzocht om de uitspraak van de rechtbank te vernietigen en het inleidend beroep alsnog ongegrond te verklaren.

Betrokkene heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

In deze zaak is aan de orde de vraag of het Uwv bij de berekening van het dagloon van betrokkene terecht de inkomsten die zij heeft ontvangen tijdens haar stage bij [naam 1] B.V. heeft aangemerkt als loon en deze inkomsten daarom in de berekening van het dagloon heeft betrokken. Hiervoor is van belang of het Uwv de verhouding tussen betrokkene en [naam 1] B.V. terecht heeft aangemerkt als een zogenoemde fictieve dienstbetrekking als omschreven in artikel 3, eerste lid, aanhef en onder e, van de Wet LB 1964.

Vast staat dat betrokkene vanaf 4 september 2017 inkomsten heeft genoten op grond van een stageovereenkomst bij [naam 1] B.V.

Ter zitting heeft betrokkene het doel en de aard van de werkzaamheden die zij bij [naam 1] B.V. heeft verricht uitgebreid toegelicht. Hieruit en uit de informatie in het dossier is overtuigend naar voren gekomen dat de stageovereenkomst voornamelijk als doel had een leertraining – deze betiteling heeft zij er ter zitting zelf aan gegeven – voor betrokkene. Zij had een begeleider met wie zij minstens een keer per week overleg had, waarbij een programma speciaal voor haar werd vastgesteld. Zij werd niet ingezet in het normale productieproces, maar maakte via het voor haar opgestelde programma kennis met alle onderdelen van het bedrijf met als doel om inzicht te krijgen in de werking van het bedrijf en vakbekwaamheid op te doen. Wat betrokkene bij [naam 1] B.V. deed was gericht op haar eigen ontwikkeling. Voor [naam 1] B.V. was interessant dat betrokkene een bijdrage kon leveren aan het creatieve proces binnen het bedrijf. Betrokkene was gegeven haar leeftijd op de hoogte van bepaalde trends. Betrokkene heeft ter zitting ook verklaard dat zij tijdens de stage geen onkosten, zoals reiskosten, heeft gemaakt. Gelet hierop en gelet op artikel 7 van de stageovereenkomst, waarin is bepaald dat de reis- en verblijfkosten niet zullen worden vergoed, ligt het niet voor de hand het door betrokkene van [naam 1] B.V. ontvangen bedrag aan te merken als onkostenvergoeding.

Gelet op wat in 4.3 en 4.4 is overwogen heeft het Uw terecht de verhouding tussen betrokkene en [naam 1] B.V. aangemerkt als een fictieve dienstbetrekking, de inkomsten die zij hieruit heeft genoten aangemerkt als loon en deze inkomsten meegenomen bij de berekening van het dagloon.

Het voorgaande betekent dat het hoger beroep van het Uwv slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden vernietigd en het inleidende beroep zal alsnog ongegrond worden verklaard.