Centrale Raad van Beroep, 24-06-2022, ECLI:NL:CRVB:2022:1453, 21/3485 AOW

3.1.

In hoger beroep heeft appellant zijn standpunt gehandhaafd. Volgens hem voldoet hij aan de drie voorwaarden die door de Svb in het bestreden besluit worden genoemd om als duurzaam gescheiden levend te worden aangemerkt. Dit betreft:

- u of uw partner willen niet meer samenwonen en

- u leidt beiden een eigen leven alsof er geen huwelijk of partnerschap meer is en

- u bent niet van plan om weer bij elkaar te gaan wonen.

3.2.

De Svb meent een juist besluit genomen te hebben dat door de rechtbank terecht in stand is gelaten.

4.1.

Niet in discussie is dat appellant en zijn partner niet op hetzelfde adres wonen. Dat betekent nog niet dat appellant recht heeft op een ongehuwdenpensioen. Er is immers sprake van een geregistreerd partnerschap sinds 10 oktober 2016, waar juridische gevolgen aan verbonden worden. In beginsel heeft appellant, vanwege het geregistreerd partnerschap, recht op een ouderdomspensioen naar de norm voor een gehuwde. Dit is slechts anders als sprake is van een uitzonderingssituatie, het duurzaam gescheiden leven.

4.2.

Op grond van artikel 1, derde lid, aanhef en onder b, van de AOW wordt voor de toepassing van de AOW als ongehuwd mede aangemerkt degene die duurzaam gescheiden leeft van de persoon met wie hij gehuwd is.

4.3.

Voor gevallen waarin geen sprake is van een ongewilde verbreking van de huwelijkse samenleving legt de Raad het begrip duurzaam gescheiden leven als volgt uit. Gehuwde mensen leven pas duurzaam gescheiden als aan al de volgende voorwaarden is voldaan:

a. a) ten minste één van hen wil de huwelijkse samenleving verbreken;

b) ieder van hen leidt afzonderlijk een eigen leven alsof hij of zij niet met de ander is gehuwd;

c) ten minste één van hen bedoelt deze situatie als blijvend.

4.4.

Uit de stukken blijkt dat het geregistreerd partnerschap is aangegaan om de partner van appellant in de gelegenheid te stellen een boerderij te kopen met (financiële) hulp van appellant. Beide partners hebben in het formulier “onderzoek woonsituatie” verklaard een aantal malen per week (telefonisch) contact te hebben, één keer per week samen te eten en zich naar buiten toe te presenteren als vrienden. Ze zijn gezamenlijk eigenaar van de boerderij waar de partner van appellant woonachtig is en ze hebben een sleutel van elkaars woning.

4.5.

Naar het oordeel van de Raad blijkt uit de feiten en omstandigheden niet ondubbelzinnig dat appellant en zijn partner beiden afzonderlijk een eigen leven leiden als waren zij niet als partner geregistreerd. Daar doet niet aan af dat het geregistreerd partnerschap tussen appellant en zijn partner voornamelijk is ingegeven door de wens van appellant om zijn partner te helpen bij de aanschaf van de boerderij en de zaken daaromheen goed te regelen. Ook het feit dat de partner haar eigen hypotheeklasten draagt en dat zij verder de financiën gescheiden hebben, niet samenwonen, geen relatie meer hebben en dat ook niet meer willen, leidt niet tot een ander oordeel. Het samen eigenaar zijn van de boerderij, waar de partner van appellant in mag wonen en het feit dat in het testament is opgenomen dat de boerderij naar de langstlevende gaat om veilig te stellen dat de partner er na het overlijden van appellant kan blijven wonen, duidt immers zowel op een vorm van zorg als op een financiële verwevenheid. Door het financiële partnerschap kunnen appellant en zijn partner profiteren van de erfrechtelijke voordelen daarvan. Daarnaast zijn er ook nog regelmatige contacten, gezamenlijke maaltijden en het bezit van een sleutel van elkaars woning. Appellant leefde in de periode in geding niet duurzaam gescheiden van zijn partner in de zin van artikel 1, derde lid, onderdeel b, van de AOW, zodat hij voor de toepassing van die wet niet is aan te merken als ongehuwde.

4.6.

Uit 4.1 tot en met 4.5 volgt dat de aangevallen uitspraak bevestigd zal worden.