Centrale Raad van Beroep, 25-04-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:792, 22/3228 WIA, 23/1043 WIA , 22/3227 WIA-VV

1.1.

Verzoekster was werkzaam bij [X] als senior finance and report analist voor 40 uur per week. Op 9 maart 2020 is zij vanwege psychische klachten voor dat werk uitgevallen. Verzoekster heeft op 10 december 2021 een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) aangevraagd. Bij besluit van 5 januari 2022 heeft het Uwv een loonsanctie tot en met 6 maart 2023 opgelegd, omdat de re-integratie-inspanningen van [X] onvoldoende zijn geweest en er geen deugdelijke grond is voor dit verzuim.

1.2.

Op 11 januari 2022 heeft [X] het Uwv verzocht om de loonsanctie te bekorten. Bij besluit van 27 januari 2022 heeft het Uwv de aan [X] opgelegde loonsanctie bekort tot en met 9 maart 2022. Bij besluit van 11 augustus 2022 (bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar van verzoekster tegen dit besluit ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit ligt het standpunt ten grondslag dat de loonsanctie weliswaar ten onrechte is bekort, maar dat het niet mogelijk is om deze bekorting ongedaan te maken.

3.1.

Verzoekster heeft in hoger beroep haar standpunt dat de bekorting van de loonsanctie ongedaan had kunnen en moeten worden gemaakt, herhaald. Zij heeft daartoe aangevoerd dat in artikel 25, elfde lid, van de Wet WIA, waarin is bepaald dat een loonsanctie niet na einde wachttijd kan worden opgelegd, alleen is verwezen naar het negende lid van dit artikel, dat ziet op het opleggen van een loonsanctie. Dit artikellid ziet dus niet op bekorting van de loonsanctie. De uitleg van het Uwv en de rechtbank is daarom volgens verzoekster niet wetsconform. Onder verwijzing naar de uitspraak van de Raad van 6 april 2022 (ECLI:NL:CRVB:2022:769), heeft verzoekster aangevoerd dat de aangevallen uitspraak ook niet in lijn is met de rechtspraak van de Raad. Verzoekster heeft verder gesteld dat er nog meer schort aan de re-integratie-inspanningen van [X] dan de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep heeft aangenomen.

3.2.

Tijdens de hogerberoepsprocedure heeft verzoekster verzocht om een voorlopige voorziening te treffen, bestaande uit het schorsen van het besluit van 27 januari 2022 waarbij de loonsanctie bekort is, omdat zij zich op het standpunt stelt dat zij dan weer beschermd zou worden door het opzegverbod van haar arbeidsovereenkomst tijdens ziekte.

3.3.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen en het verzoek om een voorlopige voorziening af te wijzen.

3.4.

[X] heeft eveneens verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen en het verzoek om een voorlopige voorziening af te wijzen. Daarnaast heeft [X] incidenteel hoger beroep ingesteld. [X] heeft toegelicht dat als mocht blijken dat de Raad de bekorting ongedaan zou maken, [X] er belang bij heeft om haar standpunt naar voren te brengen dat er voor het ongedaan maken van de bekorting geen reden is. Ter zitting heeft [X] het voorwaardelijke karakter van het incidenteel hoger beroep benoemd.

4.1.

Op grond van de artikelen 8:104, eerste lid, en 8:108, eerste lid, van de Awb in verbinding met artikel 8:81 van de Awb kan, indien tegen een uitspraak van de rechtbank of de voorzieningenrechter van de rechtbank hoger beroep is ingesteld, de voorzieningenrechter van de Raad op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist.

4.2.

Op grond van artikel 8:108, eerste lid, van de Awb in verbinding met artikel 8:86, eerste lid, van de Awb kan de voorzieningenrechter, indien hij van oordeel is dat na de zitting nader onderzoek redelijkerwijs niet kan bijdragen aan de beoordeling van de hoofdzaak, tevens onmiddellijk uitspraak doen in de hoofdzaak.

4.3.

De onder 4.2 bedoelde situatie doet zich voor. Ook overigens zijn er geen beletselen om ook onmiddellijk uitspraak te doen in de hoofdzaak.

4.4.

Het is vaste rechtspraak van de Raad (bijvoorbeeld de uitspraak van 23 juli 2013, ECLI:NL:CRVB:2013:1119) dat eerst sprake is van (voldoende) procesbelang indien het resultaat dat de indiener van een bezwaar- of (hoger)beroepschrift met het maken van bezwaar of het indienen van (hoger) beroep nastreeft, daadwerkelijk kan worden bereikt en het realiseren van dat resultaat voor deze indiener feitelijk betekenis kan hebben. Het hebben van een louter formeel of principieel belang is onvoldoende voor het aannemen van (voldoende) procesbelang. Zoals de Raad eerder heeft overwogen (zie de uitspraak van 22 maart 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1239), kan verzoekster met het hoger beroep niet bereiken dat de bekorting van de aan [X] opgelegde loonsanctie ongedaan wordt gemaakt. De rechtbank heeft in dit verband terecht gewezen op het herstelkarakter van de loonsanctie. Een loonsanctie is niet bedoeld om de werknemer een geldelijk voordeel te verschaffen, maar om te bewerkstelligen dat de werkgever tot een adequate re-integratie-inspanning komt door zijn tekortkoming ten aanzien van bepaalde verplichtingen of re-integratie-inspanningen te herstellen (zie de uitspraak van de Raad van 2 oktober 2013, ECLI:NL:CRVB:2013:1905). Deze mogelijkheid tot herstel is er niet meer in de situatie van verzoekster, waarin na de bekorting van de loonsanctie, na einde wachttijd, wordt vastgesteld dat deze bekorting ten onrechte heeft plaatsgevonden. Met overeenkomstige toepassing van artikel 25, elfde lid, van de Wet WIA wordt geoordeeld dat het Uwv de bekorting van de loonsanctie daarom niet meer ongedaan kon maken en ook geen nieuwe loonsanctie meer kon opleggen. Omdat het Uwv bij het bestreden besluit de onrechtmatigheid van de bekorting van de loonsanctie reeds heeft erkend, hoeft de Raad zich daarover niet uit te laten en is in het geval van verzoekster ook daarin geen procesbelang gelegen. Zoals de rechtbank terecht heeft overwogen kan verzoekster een verzoek om schadevergoeding bij het Uwv indienen. Ter zitting heeft verzoekster te kennen gegeven dat zij dit verzoek om haar moverende redenen pas na afloop van deze hogerberoepsprocedure wil gaan indienen. Tot slot wordt overwogen dat het beroep op de uitspraak van de Raad van 6 april 2022 (ECLI:NL:CRVB:2022:769) niet slaagt. Overweging 4.3 van de Raad in die zaak is niet los te zien van het oordeel over het procesbelang en het in die zaak ingediende verzoek om schadevergoeding.

4.5.

Uit wat is overwogen in 4.4 volgt dat het hoger beroep niet-ontvankelijk is.

4.6.

Omdat het hoger beroep niet slaagt, behoeft het incidenteel hoger beroep, gelet op het voorwaardelijk karakter daarvan, geen bespreking. Het Uwv heeft ter zitting overigens toegezegd dat het Uwv in verband met de onrechtmatige bekorting van de loonsanctie, geen schade zal verhalen op [X] .

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

6. Gelet op het oordeel in de hoofdzaak bestaat geen grond voor het treffen van een voorlopige voorziening, zodat het verzoek daartoe zal worden afgewezen.