Parket bij de Hoge Raad, 04-07-2006, AW2476, 01897/05

Conclusie inzake:

[verdachte]

1. Het Gerechtshof te 's-Gravenhage heeft de verdachte op 4 maart 2005 ter zake van "doodslag" veroordeeld tot tien jaren gevangenisstraf.

2. Mr. S.L.J. Janssen, advocaat te Amsterdam, heeft cassatie ingesteld. Mr. G.P. Hamer en mr. S.L.J. Janssen, advocaten te Amsterdam, hebben een schriftuur ingezonden, houdende vier middelen van cassatie.

3.1 Het eerste middel behelst de klacht dat het Hof het door technisch rechercheur A. Duindam opgemaakte proces-verbaal d.d. 21 mei 2003 niet - althans niet zonder nadere motivering - tot het bewijs had mogen bezigen, gelet op het door de verdediging dienaangaande gevoerd verweer.

3.2 Een gedeelte van het in het middel bedoelde proces-verbaal d.d. 21 mei 2003, nr. LJN PL1640/03-560070, is als bewijsmiddel 16 in de aanvulling op het verkorte arrest opgenomen. Dit bewijsmiddel houdt het volgende relaas van de opsporingsambtenaar in:

3.3 Naast voornoemd dossierstuk heeft het Hof onder meer het op 16 juli 2003 door ing. R. Eikelenboom van het NFI opgemaakte proces-verbaal voor het bewijs gebezigd.(1) Dit proces-verbaal heeft, voorzover hier van belang, de volgende inhoud:

"In de woning [a-straat 1] te [woonplaats] is op 18 februari 2003 door medewerkers van het Nederlands Forensisch Instituut een bloedspoorpatroononderzoek uitgevoerd.

3.4 Ter terechtzitting bij het Hof d.d. 18 februari 2005 heeft de raadsman blijkens zijn aldaar overgelegde pleitnota onder de kop "Kanttekeningen bij het technische bewijs" ten aanzien van de woonkamer (PD4) aangevoerd dat de veronderstelling, dat de sporen die zijn aangetroffen op het tapijt in de woonkamer zijn veroorzaakt doordat verdachte aldaar met een bloedende wond doorheen is gelopen, de nodige vragen opwerpt. In de pleitnota wordt in dat kader gesteld dat - gelet op de mate van bloed die nodig zou zijn voor een stroomspoor - het in de rede zou liggen dat er een doorlopend spoor wordt aangetroffen, dat een stroomspoor van een bloedend rondlopende verdachte in beginsel niet zou leiden tot een afdruk waarbij de gehele zool zichtbaar is, en dat behalve een afdruk van een rechterschoen ook twee schoenafdrukken van een linker Fila schoen zijn aangetroffen, hetgeen strijdig zou zijn met het feit dat verdachte een bloedende wond in zijn rechter bovenbeen had. Voorts wordt aangevoerd dat de getuige-deskundige Eikelenboom bij de rechter-commissaris heeft verklaard geen echte conclusies te kunnen trekken wat betreft de vraag of de sporen zijn geplaatst door een persoon die zelf bloedde danwel enkel door bloed is gelopen, omdat daarvoor onvoldoende DNA-bemonsteringen zouden hebben plaatsgevonden.(2)

3.5 De getuige-deskundige Duindam heeft op 8 februari 2005 onder meer het volgende tegenover de rechter-commissaris verklaard:

3.6 Voorts heeft de getuige-deskundige Eikelenboom bij de rechter-commissaris, voorzover hier van belang, het volgende verklaard:

3.8 Ook het oordeel of iemand als deskundige op een bepaald gebied valt aan te merken, is voorbehouden aan de rechter die over de feiten oordeelt.(6) Wel voert de steller van het middel terecht aan dat de wijze waarop de raadsman de deskundigheid van de deskundige bestrijdt, van de rechter een nadere motivering kan vergen indien hij het verweer verwerpt.(7) Hetgeen door de verdediging in casu is aangevoerd, zoals vermeld in de pleitnota, noopte het Hof mijns inziens echter niet tot een nadere redengeving. In de pleitaantekeningen wordt weliswaar gesteld dat kritisch naar het proces-verbaal van de technisch rechercheur Duindam moet worden gekeken(8) en wordt gewezen op allerlei hiaten in het technische onderzoek,(9) maar hetgeen aldaar is gesteld kan mijns inziens niet worden aangemerkt als een uitdrukkelijk en gemotiveerd gevoerd verweer betreffende de deskundigheid van de getuige-deskundige "omtrent hetgeen zijn wetenschap hem leert".(10)

3.10 Het middel faalt.

4.1 Het tweede middel houdt in de kern de klacht in dat het Hof het verzoek van de verdediging om aanvullend onderzoek te laten verrichten naar de op de plaats delict aangetroffen "Fila-sporen" op ontoereikende gronden heeft verworpen.

4.2 Het Hof heeft het in het middel bedoelde verweer als volgt samengevat en verworpen:

4.3 In dit kader wordt in het middel allereerst aangevoerd dat hetgeen de getuige-deskundige Koster bij de rechter-commissaris heeft verklaard omtrent het gemis van een maatvaststelling van de Fila-sporen - te weten dat het geen zin had de schoensporen te identificeren omdat deze te gefragmenteerd en qua ondergrond te verstrooid zouden zijn geweest om tot een maatvaststelling te komen - enkel betrekking had op de in de slaapkamer aangetroffen sporen.

4.5 Het proces-verbaal van het verhoor van Koster bij de rechter-commissaris van 19 januari 2005 houdt, voorzover hier van belang, het volgende in:

"6. Ten aanzien van proces-verbaal D toon ik u foto 73, 74 en 96 uit het proces-verbaal (een bloedige voetafdruk op het dekbed, hoeslaken en een sok). De sporen die u daar op ziet zijn afkomstig van een Fila zool of een daarop gelijkende zool. Fila heeft een gepatenteerd zooltje, waardoor er minder soortgelijke zolen zijn. Mr. Janssen vraagt mij nog of er geprobeerd is de Fila sporen op het dekbed, hoeslaken en de sok te matchen aan sporen die gevonden zijn in de woonkamer. Ik zou hier alleen spoortype met spoortype kunnen vergelijken. Identificatie is hier niet echt mogelijk, alleen qua type. Het is mij niet gevraagd dit te doen en het heeft ook geen zin, omdat het te gefragmenteerd is en omdat het ook qua ondergrond te verstrooid is. Het materiaal van de ondergrond, bijvoorbeeld bet dekbed, is niet maatvast. Ook is het niet mogelijk te zeggen of het spoor van een linker- of een rechterzool afkomstig is. (...)"

4.6 Uit het voorgaande volgt dat hetgeen Koster op een vraag van de raadsman heeft verklaard omtrent de fragmentatie en de verstrooiing van het schoenspoor inderdaad enkel betrekking had op de in de slaapkamer aangetroffen sporen.(12) Hetgeen de getuige-deskundige omtrent die sporen heeft opgemerkt is dan ook niet zonder meer redengevend te achten voor de afwijzing van het verzoek tot nader onderzoek, voorzover dit verzoek betrekking had op de in de woonkamer aangetroffen Fila-sporen. Hetgeen de getuige Duindam heeft opgemerkt omtrent het schoenspoor kan aan die afwijzing echter wel degelijk ten grondslag worden gelegd. Deze getuige-deskundige heeft immers bij de rechter-commissaris aangegeven dat naar zijn mening geen maatvaststelling heeft plaatsgevonden van de naast de tv in de woonkamer aangetroffen sporen omdat het spoor zich daarvoor niet leende.

4.7 Dat de verdediging het niet eens is met die door Duindam getrokken conclusie neemt niet weg dat het Hof de door deze getuige-deskundige afgelegde verklaring ten grondslag kon leggen aan de afwijzing van het door de verdediging gevorderde onderzoek naar (onder meer) de in de woonkamer aangetroffen Fila-sporen. De steller van het middel miskent in deze dat het oordeel omtrent de betrouwbaarheid van de verklaring van een deskundige in beginsel is voorbehouden aan de rechter.(13) Het oordeel van het Hof dat de noodzaak van nader onderzoek naar de schoensporen niet is gebleken is dan ook mijns inziens - ook wat betreft de in de woonkamer aangetroffen sporen - gelet op de door de deskundigen gestelde onmogelijkheid van een accurate maatvaststelling niet onbegrijpelijk.

4.8 Het middel is tevergeefs voorgesteld.

5.1 Het derde middel richt zich tegen het in de nadere bewijsoverweging neergelegde oordeel van het Hof dat de verklaring van verdachte op twee punten als kennelijk leugenachtig moet worden aangemerkt.

5.2 Het bestreden arrest houdt de volgende nadere bewijsoverweging van het Hof in:

"Nadere bewijsoverwegingen ten aanzien van het subsidiair ten laste gelegde feit

De beslissing dat het bewezen verklaarde door de verdachte is begaan berust op de feiten en omstandigheden die zijn vervat in de door het hof gebezigde bewijsmiddelen, in onderlinge samenhang beschouwd. Met betrekking tot de bewijsbeslissing overweegt het Hof nader als volgt.

2. De verdachte heeft, voor zover hier van belang, ter terechtzitting in eerste aanleg op 26 augustus 2003 verklaard, dat hij in de nacht van 16 op 17 februari 2003 bij het slachtoffer thuis was blijven slapen, nadat zij eerst samen een videofilm hadden bekeken. Verdachte sliep in de logeerkamer, terwijl hij zijn kleren en schoenen nog aan had. Die nacht werd verdachte wakker van gestommel. Hij is toen via de hal naar de woonkamer gelopen, waar hij een man zag staan met een vuurwapen in diens handen. In de slaapkamer zag verdachte een tweede man staan. Ook zag hij daar het slachtoffer bloedend aan het voeteneinde van zijn bed staan. Toen de verdachte de slaapkamer inliep, dacht hij dat het slachtoffer gestoken werd. De verdachte is, zo verklaarde hij, niet verder dan tot aan het voeteneinde van het bed gelopen en kreeg toen een gooi van de man in de slaapkamer en werd ook in zijn bovenbeen gestoken. Ook kreeg hij een schop van de man met het pistool en werd hij naar de grond getrokken. Hij heeft even op de grond gezeten. Het slachtoffer stond toen nog volgens de verdachte en ademde ook nog. Vervolgens is hij bijna gelijk naar buiten gegaan.

De verdachte heeft tijdens de voornoemde terechtzitting voorts verklaard dat hij - nadat hij in zijn bovenbeen was gestoken - niet bij de ladenkastjes in de slaapkamer is geweest en dat hij ook niet naar de keuken of badkamer is geweest. Voorts heeft hij verklaard dat hij het slachtoffer niet heeft aangeraakt.

Voorts staat vast dat de verdachte omstreeks de periode van het ten laste gelegde delict in diens rechter been gewond is geraakt door een mes of een vergelijkbaar scherp voorwerp. Volgens onderzoekers van de Independent Forensic Services (IFS) kan de verwonding in het been van de verdachte zijn veroorzaakt door hetzelfde type mes dat de steek- en snijwonden heeft veroorzaakt bij het slachtoffer. Er zijn geen aanwijzingen aangetroffen voor een ander type mes. Wel is er blijkens het rapport van de IFS een verschil tussen de verwondingen op het dijbeen van de verdachte en die op het dijbeen van het slachtoffer. Bij het slachtoffer zijn er aanwijzingen van beweging tijdens het toebrengen van de verwonding. Bij de verdachte is de verwonding daarentegen meer typerend voor een eenvoudige in en uit steekwond zonder aanwijzingen van beweging tijdens het toebrengen. Dit ondersteunt volgens het rapport de hypothese, die aan de voornoemde onderzoekers werd voorgelegd, dat de verwonding op het dijbeen van de verdachte door de verdachte zelf is toegebracht.

Tenslotte blijkt uit de voornoemde mengsporen dat het bloed van de verdachte in aanraking moet zijn gekomen met bloed van het slachtoffer, hoewel de verdachte zelf heeft verklaard het gewonde slachtoffer niet te hebben aangeraakt. Daar komt bij dat de mengsporen zich bevonden op plaatsen waarvan de verdachte uitdrukkelijk heeft verklaard dat hij daar niet meer is geweest nadat hij gewond is geraakt. Op deze laatste twee punten zijn de verklaringen van de verdachte kennelijk leugenachtig, bedoeld om de waarheid te bemantelen dat hij het slachtoffer van het leven heeft beroofd. (...)"

5.3 Een verklaring van de verdachte die naar het oordeel van de rechter kennelijk leugenachtig is en is afgelegd om de waarheid te bemantelen kan bij de bewijsvoering worden gebruikt. Zodanig oordeel zal dan wel zijn grondslag moeten vinden in andere bewijsmiddelen dan de verklaring(en) van verdachte.(14)

5.4 In het middel wordt onder meer geklaagd dat het Hof onvoldoende heeft gepreciseerd welke verklaring het Hof op het oog had in zijn overwegingen met betrekking tot de leugenachtigheid (van bepaalde onderdelen) daarvan. Tegen die in het middel vervatte stelling kan het volgende worden opgeworpen. In het arrest HR 24 juni 2003, NJ 2004, 165 oordeelde de Hoge Raad dat de opvatting dat het de rechter niet is toegestaan zich in een nadere bewijsoverweging te beroepen op feiten of omstandigheden die niet zijn opgenomen in de bewijsmiddelen waarop de bewezenverklaring steunt, onjuist is. Voorzover de steller van het middel uitgaat van die opvatting is het middel reeds om die reden tevergeefs voorgesteld. Wél dient de rechter die zich op bepaalde niet in de bewijsmiddelen vermelde gegevens beroept, met voldoende mate van nauwkeurigheid in zijn overweging (a) die feiten of omstandigheden aan te duiden, en (b) het wettige bewijsmiddel aan te geven waaraan die feiten of omstandigheden zijn ontleend.

5.5 In de nadere bewijsoverweging wordt uitdrukkelijk verwezen naar de door verdachte ter terechtzitting in eerste aanleg d.d. 26 augustus 2003 afgelegde verklaring, welke verklaring verdachte op de zitting in hoger beroep heeft bevestigd. De in het proces-verbaal van de zitting d.d. 26 augustus 2003 opgenomen verklaring houdt, zoals het Hof ook in de nadere bewijsoverweging heeft aangegeven, onder meer in dat verdachte aldaar heeft verklaard dat hij - nadat hij getuige is geweest van het feit dat het slachtoffer door twee mannen is neergestoken - niet (meer) bij de ladekastjes in de slaapkamer, in de keuken en de badkamer is geweest. Voorts heeft hij op die dag tegenover de Rechtbank verklaard dat hij het gewonde slachtoffer niet heeft aangeraakt. Aldus lijdt het mijns inziens geen twijfel dat het Hof voldoende nauwkeurig heeft aangegeven op welke verklaring, en dus op welk wettig bewijsmiddel, het doelde. Dat het Hof, na een keer expliciet de vindplaats van de door het Hof bedoelde verklaringen te hebben aangeduid, telkens heeft volstaan met te verwijzen naar "de verklaringen van verdachte" doet daaraan niet af.

5.6 Voorts wordt in het middel aangevoerd dat de door het Hof gegeven redengeving met betrekking tot de aangetroffen mengsporen onvoldoende is om te kunnen concluderen dat verdachtes verklaring leugenachtig is.

5.7 Door de verdediging is ter terechtzitting in hoger beroep onder meer aangevoerd dat de bloedsporen niet zijn veroorzaakt door verdachte, maar door derden juist expres zijn aangebracht nadat de aan zijn been gewonde verdachte het huis had verlaten. Díe lezing van de feiten is door het Hof expliciet verworpen. In het bestreden arrest is immers de volgende nadere overweging opgenomen:

"Bewijsverweren

5.8 Het oordeel van het Hof dat de door de verdediging geponeerde versie van de gebeurtenissen met betrekking tot de aangetroffen mengsporen feitelijk onaannemelijk is, nu sporen die wijzen op de aanwezigheid van (onbekende) derden op de plaats delict in zijn geheel ontbreken,(15) is niet onbegrijpelijk en kan in cassatie niet nader worden getoetst.(16) Nu het Hof in het kader van de verwerping van een bewijsverweer uitdrukkelijk heeft gemotiveerd waarom het die voorstelling van de gang van zaken onaannemelijk acht hoefde het zich daaromtrent in de nadere bewijsoverweging, hiervoor weergegeven onder 5.2, niet nogmaals te uiten.

5.9 In cassatie klaagt de steller van het middel erover dat in hoger beroep óók is aangevoerd dat na het delict de zus van het slachtoffer, twee ambulancemedewerkers en drie verbalisanten het pand hebben betreden, dat zij allen meerdere keren door de slaapkamer zijn gelopen en dat er zo (mogelijk) contaminatie van bloedsporen heeft plaatsgevonden. Het is juist dat de raadsman in hoger beroep op het voorgaande heeft gewezen, maar dit heeft hij gedaan in het kader van de betwisting van schoensporen die zijn aangetroffen in de hal, en níet in het kader van een betwisting van de op verschillende objecten aangetroffen mengsporen.(17) Ik kan mij eerlijk gezegd moeilijk voorstellen hoe de mengsporen, nadat zij (eventueel) op de door de verdediging aangegeven wijze onder de schoenzolen van voornoemde personen terecht zouden zijn gekomen, kunnen zijn overgedragen op de kruk van de badkamerdeur of bijvoorbeeld de kraan in de keuken.(18) Nu door de verdediging echter niet expliciet het verweer is gevoerd dat en op welke wijze de mengsporen via (de handen) van de zus, de ambulancemedewerkers en de verbalisanten op de objecten terecht zouden kunnen zijn gekomen, hoefde het Hof die - in mijn ogen onwaarschijnlijke - mogelijkheid sowieso niet uitdrukkelijk uit te sluiten. Voorts heeft het Hof kennelijk acht geslagen op de verklaring die de getuige-deskundige Duindam tegenover de rechter-commissaris heeft afgelegd, voor zover onder 15 inhoudende dat het eliminatie-onderzoek van de schoensporen is gebeurd op basis van andere sporen dan bloedsporen en ertoe strekte om sporen van hulpverleners, politie en de zus van het slachtoffer te elimineren. Dat onderzoek is volgens de deskundige Duindam niet gebeurd aan de hand van bloedsporen omdat aan die bloedsporen te zien was dat die niet door die personen waren veroorzaakt.

5.10 Tot slot klaagt de steller van het middel dat de overweging van het Hof inhoudende dat uit de mengsporen blijkt dat het bloed van de verdachte in aanraking moet zijn gekomen met het bloed van het slachtoffer, hoewel de verdachte zelf heeft verklaard het gewonde slachtoffer niet te hebben aangeraakt, niet - in ieder geval niet zonder nadere motivering - als redengevend kan worden aangemerkt voor de leugenachtigheid van de verklaring van verdachte. Deze overweging zou namelijk in strijd zijn met de inhoud van het tot het bewijs gebezigde rapport van het NFI d.d. 16 augustus 2003 van de hand van ing. Eikelenboom, welk rapport als conclusie inhoudt dat de op het ladegreepje in de bedombouw, op een knop van de kraan in de keuken en op de deurkruk van de badkamer aangetroffen DNA-mengprofielen kunnen zijn ontstaan doordat de verdachte, met bloed van zichzelf en het slachtoffer aan de handen, deze objecten heeft vastgepakt.(19) Door aan te geven dat de sporen kunnen zijn ontstaan op voormelde wijze blijkt volgens de steller van het middel dat het NFI niet van oordeel is dat de enige uitleg is dat naast het bloed van het slachtoffer, verdachte óók het slachtoffer zelf heeft aangeraakt.

5.11 Zoals hiervoor onder 5.8 reeds is opgemerkt heeft het Hof op niet onbegrijpelijke gronden geoordeeld dat het feitelijk onaannemelijk is dat er tijdens het plegen van het delict anderen dan verdachte in de woning aanwezig zijn geweest. Daaruit volgt dat het niet anders kan dan dat verdachte zelf de mengsporen op de diverse plaatsen van de woning heeft aangebracht, en dit laat zich moeilijk anders denken dan dat hij in contact is gekomen met het bloed van het slachtoffer. Gelet op de plaatsen waar die mengsporen zijn aangetroffen ligt het eveneens voor de hand dat verdachte die sporen met uitzondering van de schoensporen met zijn handen heeft geplaatst. Verdachte heeft evenwel verklaard noch het slachtoffer te hebben aangeraakt noch te zijn geweest op de plaatsen waar die andere mengsporen zijn aangetroffen. Ik zie niet in waarom de in het rapport van Eikelenboom neergelegde conclusie in strijd zou zijn met de feitelijke vaststelling van het Hof dat verdachte in contact is gekomen met het bloed van het slachtoffer, dit bloed vermengd is geraakt met zijn eigen bloed en verdachte dit mengspoor via zijn handen heeft overgebracht op bepaalde objecten. Het enkele feit dat de getuige-deskundige niet geheel uitsluit dat het mengspoor ook op een ander wijze tot stand kan zijn gekomen doet aan het voorgaande niet af. In aanmerking genomen dat de selectie en waardering van het bewijsmateriaal aan de feitenrechter is voorbehouden,(20) kan het oordeel van het Hof omtrent de mengsporen in cassatie niet verder ten toets komen.

5.12 Ook dit middel treft geen doel.

6.1 Het vierde middel behelst de klacht dat het Hof de verklaringen van [getuige 1] en [getuige 2] niet, althans niet zonder nadere redengeving, voor het bewijs had mogen bezigen.

6.2 Ten laste van verdachte is bewezenverklaard dat:

"hij in de periode van 16 en 17 februari 2003 te Leiden opzettelijk [slachtoffer] van het leven heeft beroofd, immers heeft verdachte met dat opzet, met een mes, de keel van voornoemde [slachtoffer] doorgesneden en/of meermalen, met een mes, in het lichaam van voornoemde [slachtoffer] gestoken, tengevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden;"

6.3 Het middel richt zich tegen het als bewijsmiddel 24 gebezigde proces-verbaal van de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de Rechtbank te 's-Gravenhage van 21 juli 2003. Dit proces-verbaal houdt onder meer in:

"a. als de op 21 juli 2003 tegenover deze rechter-commissaris afgelegde verklaring van [getuige 2]:

Alle beschuldigingen van [betrokkene 2] in de richting van mij of van [getuige 2] zijn gelogen. Ik ben geen moordenaar en ook niet iemand die een ander zou laten vermoorden. Ik heb geen enkel belang bij de dood van [slachtoffer].

b. als de op 21 juli 2003 tegenover deze rechter-commissaris afgelegde verklaring van [getuige 2]:

Het slaat nergens op dat [betrokkene 2] verklaart dat [getuige 2] en ik opdracht gegeven zouden hebben om [slachtoffer] te vermoorden."

6.3 Kennelijk heeft het Hof deze verklaringen tot het bewijs gebezigd omdat door verdachte is gesteld dat niet hij, maar twee anderen het slachtoffer in de nacht van 16 op 17 februari 2003 hebben doodgestoken. Hij heeft daartoe - kort gezegd - aangevoerd dat het slachtoffer [slachtoffer] in conflict is gekomen met [getuige 2] en [getuige 1] vanwege een levering van grondstoffen voor de productie van XTC, welk conflict ertoe heeft geleid dat het latere slachtoffer met medewerking van verdachte een pillenmachine uit de woning van een derde heeft weggehaald. Daaropvolgend zou verdachte zijn benaderd door [getuige 2] en Renzo, die hem onder bedreiging met een pistool zouden hebben gedwongen om de sleutel van het huis van [slachtoffer] af te geven. De mannen die in de betreffende nacht het huis van die [slachtoffer] zijn binnengedrongen, alwaar verdachte op dat moment toevallig ook verbleef, zouden dan ook hebben gehandeld in opdracht van voornoemde twee XTC-handelaren. Verdachte heeft verklaard dat één van de daders hem in zijn rechter been heeft gestoken, maar dat hij daarna mocht vertrekken. Volgens zijn lezing heeft hij het slachtoffer voor het laatst gezien terwijl dit - in gezelschap van een van de twee binnengedrongen mannen - onder het bloed naast zijn bed zat.(21)

6.4 Omtrent de gestelde betrokkenheid van [getuige 2] en [getuige 1] heeft het Hof in het bestreden arrest onder het hoofd "Bewijsverweren" het volgende opgemerkt:

"De verdediging heeft bovendien aangevoerd, dat niet de verdachte het slachtoffer om het leven zou hebben gebracht, maar dat dit (door derden) zou zijn gebeurd in opdracht van [getuige 1] en [getuige 2]. Deze laatstgenoemde personen zijn op 21 juli 2003 bij de rechter-commissaris gehoord waarbij zij hebben ontkend opdracht tot de moord te hebben gegeven. Voorts wordt ook overigens de stelling van de verdediging op dit punt niet ondersteund door feiten en omstandigheden. Het hof acht derhalve de alternatieve lezing van de verdachte feitelijk onaannemelijk."

6.5 Gelet op de door de verdediging gestelde gang van zaken met betrekking tot de dodelijke steekpartij in de nacht van 16 op 17 februari 2003, kunnen de verklaringen van [getuige 2] en [getuige 1] mijn inziens wel als (mede) redengevend voor de bewezenverklaring worden aangemerkt. Daarmee heeft het Hof immers willen aangeven dat het verdachtes versie van de gebeurtenissen en de betrokkenheid daarbij van de twee XTC-handelaren ongeloofwaardig acht. Die verklaringen zijn ook geenszins strijdig met hetgeen aan verdachte ten laste is gelegd, doch onderstrepen juist het oordeel van het Hof dat alleen verdachte in de woning van [slachtoffer] aanwezig was en hij dus ook degene is geweest die het slachtoffer van het leven heeft beroofd. Tot slot kan erop worden gewezen dat het wegvallen van bewijsmiddel 24 - gelet op de inhoud van de overige gebezigde bewijsmiddelen - niet aan de toereikendheid van de motivering van de bewezenverklaring in de weg zou staan.(22) Het middel is hoe dan ook gedoemd te falen.

6.6 Het middel treft geen doel.