Parket bij de Hoge Raad, 22-12-2009, BJ7810, 08/04191

Conclusie inzake:

[Verdachte]

1. Het Gerechtshof te Amsterdam heeft verdachte op 30 september 2008 niet-ontvankelijk verklaard in het ingestelde hoger beroep omdat het hoger beroep naar zijn oordeel niet overeenkomstig de artikelen 449 en 450 Sv is ingesteld.

2. Tegen deze uitspraak is namens verdachte cassatieberoep ingesteld.

3. Namens verdachte heeft mr. A.B. Baumgarten, advocaat te 's-Hertogenbosch, één middel van cassatie voorgesteld.

4. Het middel richt zich - vanzelfsprekend - tegen het oordeel dat het hoger beroep niet overeenkomstig de artikelen 449 en 450 Sv is ingesteld. Naar het oordeel van de steller van het middel is een nuancering van de (vaste) rechtspraak van de Hoge Raad volgens welke een raadsman niet per brief of fax hoger beroep kan instellen, op haar plaats. Hij beroept zich daarbij op de invoering van de Wet Stroomlijnen hoger beroep.

5. In HR 30 januari 2001, NJ 2001, 293 m.nt. De Hullu zag de Hoge Raad (nog) onvoldoende reden om terug te komen op zijn oordeel dat een raadsman niet door middel van een fax of brief een griffiemedewerker kan machtigen om namens verdachte een rechtsmiddel in te stellen. In dat arrest overwoog de Hoge Raad het volgende:

6. Dit standpunt is herhaald in onder meer 27 maart 2007, LJN AZ7748 en HR 31 maart 2009, LJN BG3458.(1) In deze zaken was evenwel het oude recht van toepassing, zoals dat gold vóór de inwerkingtreding van de Wet van 5 oktober 2006, Stb 470 (Stroomlijnen hoger beroep). Volgens art. IV van die wet zijn de gewijzigde artt. 449 en 450 Sv niet van toepassing als vóór de datum van inwerkingtreding van de wet in eerste aanleg vonnis is gewezen. Volgens het Besluit van 10 februari 2007 (Stb 70) is art. 449 (onderdeel X) op 1 juli 2007 in werking getreden en art. 450 (onderdeel Y) op 1 maart 2007.

7. In de onderhavige zaak is het hoger beroep ingesteld tegen een op 7 maart 2008 gewezen vonnis. Het nieuwe recht is derhalve van toepassing.

8. Het arrest van het Hof houdt in, voor zover hier van belang:

"Ontvankelijkheid van het ingestelde hoger beroep

Het hof merkt hierbij op dat bovenstaande regeling onduidelijkheden schept. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 30 januari 2001 [noot: HR 30 januari 2001, NJ 2001, 293] bepaald dat uit de wettelijke bepalingen volgt dat de verklaring tot het instellen van hoger beroep of cassatie door een advocaat mondeling dient te geschieden. De Hoge Raad voegde hier echter aan toe dat de huidige tijd met nieuwe, betrouwbare communicatiemiddelen als de fax en de e-mail, aanleiding zouden kunnen geven tot heroverweging van deze rechtspraak. De Hoge Raad achtte zich hiertoe echter niet vrij in verband met de totstandkoming van het wetsvoorstel stroomlijnen hoger beroep. De wetgever heeft bij de totstandkoming van deze wetgeving tot uitgangspunt genomen dat de gemachtigde bij het instellen van hoger beroep persoonlijk ter griffie verschijnt. De memorie van toelichting bij het wetsvoorstel stelt echter dat het schriftelijk aanwenden van een rechtsmiddel, door het verzenden van een schriftelijke bijzondere volmacht aan de griffie, ook door voor de verdachte als gevolmachtigd optredende advocaten kan worden benut, echter de wettekst laat daartoe, naar het oordeel van het hof, geen ruimte [noot: Kamerstukken II 2005/06, 30 320, nr. 3, p. 28].

Nu de wet (nog) niet voorziet in een uitzondering voor de advocaat die namens zijn cliënt schriftelijk een rechtsmiddel aan wil wenden, zal het hof de verdachte niet ontvankelijk verklaren in zijn hoger beroep."

9. Ik merk op dat het Hof zich bij zijn weergave van het standpunt van de Hoge Raad vergist. De wetswijziging waarop de Hoge Raad in 2001 doelde, was uiteraard niet de Wet "stroomlijnen hoger beroep" - die immers pas in 2007 in fasen in werking is getreden -, maar de op 1 februari 1998 doorgevoerde wijziging van onder meer art. 450 Sv (Stb 1998, 31). Die kennelijke vergissing maakt 's Hofs overweging echter niet onbegrijpelijk. Het Hof heeft onmiskenbaar onder ogen gezien dat wet is gewijzigd nadat het bedoelde arrest van de Hoge Raad is gewezen. Zijn standpunt is evenwel dat die wetswijziging geen verandering heeft gebracht in de eis dat de gemachtigde persoonlijk op de griffie dient te verschijnen. Het Hof beroept zich daarbij op de wettekst, die zijns inziens zwaarder moet wegen dat het gestelde in de MvT. De vraag is of het Hof daarin gelijk heeft.

10. Art. 449 lid 1 Sv luidde vóór de inwerkingtreding op 1 juli 2007 van onderdeel X van de Wet stroomlijnen hoger beroep als volgt:

"1. Verzet wordt gedaan, hooger beroep of beroep in cassatie ingesteld door eene verklaring, af te leggen door dengene die het rechtsmiddel aanwendt, op de griffie van het gerecht door of bij hetwelk de beslissing is gegeven."

Art. 450 Sv luidde vóór de inwerkingtreding op 1 maart 2007 van onderdeel Y van de Wet stroomlijnen hoger beroep als volgt:

11. Art. 449 lid 1 Sv luidt thans:

"1. Voor zover de wet niet anders bepaalt, wordt hoger beroep of beroep in cassatie ingesteld door een verklaring, af te leggen door degene die het rechtsmiddel aanwendt, op de griffie van het gerecht door of bij hetwelk de beslissing is gegeven."

Art. 450 Sv luidt thans:

12. In het algemeen deel van de Memorie van Toelichting wordt in paragraaf 3.4 ("Instellen appèl") op de onderhavige wijzigingen ingegaan.(2) Na een uitvoerige weergave van het geldende recht stelt de minister, daarbij aanhakend aan het argument dat de Hoge Raad aan de wetswijziging van 1998 ontleende om zijn vaste jurisprudentie niet te versoepelen, het volgende:

"Het belang van een voorspoedige uitreiking van de oproeping voor de terechtzitting in hoger beroep dat wordt gediend met de genoemde wet van 15 januari 1998, Stb. 31, kan ook worden ondergraven doordat het instellen van hoger beroep in te stellen per brief mogelijk is (waarmee hier niet gedoeld wordt op de apart geregelde bijzondere gevallen van gedetineerde verdachten). De rechtspraak van de Hoge Raad volgens welke het instellen van hoger beroep door middel van een door een griffiemedewerker als bijzondere volmacht op te vatten brief van de verdachte is toegestaan, is ontstaan vóór de invoering van de wet van 15 januari 1998, Stb. 31. De wetgever heeft bij die gelegenheid geen aanpassing in die regeling aangebracht. Thans acht de regering het wenselijk, in het licht van de aan procespartijen redelijkerwijs te stellen eisen, te bepalen dat de verdachte die door middel van een brief een bijzondere volmacht verleent aan de griffier van een gerecht om een rechtsmiddel aan te wenden, dat slechts op deze wijze kan doen indien hij er mee instemt dat de oproeping voor de zitting aanstonds aan de griffie van dat gerecht kan worden uitgereikt en de verdachte een afschrift van de dagvaarding per post krijgt toegezonden op het door hem aangegeven adres, in welk geval de oproeping geldt als ware zij in persoon betekend. Op deze wijze wordt ondervangen, dat de verdachte door niet in persoon ter griffie te verschijnen zich onttrekt aan de uitreiking van een oproeping voor de terechtzitting in hoger beroep. Deze wijze van instellen van hoger beroep - door het verzenden van een schriftelijke bijzondere volmacht aan de griffie - kan ook door voor de verdachten als gevolmachtigd optredende advocaten worden benut."

13. De artikelsgewijze toelichting houdt voorts nog het volgende in (p. 53 en 54):

"Onderdeel Y. Aanwending van rechtsmiddelen: artikel 450 Sv (zie § 3.4)

14. Het Hof doelde kennelijk op de volgende zin uit het algemeen deel van de Memorie van Toelichting: "Deze wijze van instellen van hoger beroep - door het verzenden van een schriftelijke bijzondere volmacht aan de griffie - kan ook door voor de verdachten als gevolmachtigd optredende advocaten worden benut." (3) Ik ga eerst in op de vraag of het gestelde steun vindt in de gewijzigde wettekst.

15. Aan de artt. 449 en 450 (oud) Sv lag als ik het goed zie een systematisch onderscheid ten grondslag tussen enerzijds de vraag op welke wijze een rechtsmiddel moet worden ingesteld en anderzijds de vraag door wie het rechtsmiddel kan worden ingesteld.(4) Het antwoord op de eerste vraag was te vinden in art. 449 lid 1: hoofdregel is dat het beroep wordt ingesteld door het afleggen van een verklaring ter griffie. Op de tweede vraag gaf art. 450 lid 1 antwoord: niet alleen de desbetreffende procespartij zelf kon het rechtsmiddel aanwenden, maar ook een door die procespartij gemachtigde. Deze systematiek maakte dat art. 449 lid 1 ook van toepassing was als het rechtsmiddel door een gemachtigde werd aangewend. Onder degene "die het rechtsmiddel aanwendt" in dat artikellid viel ook de gemachtigde die beroep instelt. Die gemachtigde kon alleen maar beroep instellen door het afleggen van een verklaring ter griffie.

16. Minder fraai daarbij was dat de term "het aanwenden van rechtsmiddelen" in de artt. 449 en 450 in twee verschillende betekenissen werd gebruikt. In art. 449 lid 1 en in de aanhef van art. 450 lid 1 ("Het aanwenden van de rechtsmiddelen (...) kan ook geschieden door") werd met de term gedoeld op het instellen van rechtsmiddelen als activiteit, als doelgerichte handeling. Daarom viel, zoals reeds werd opgemerkt, onder "[degene] die het rechtsmiddel aanwendt" in art. 449 lid 1 ook de gemachtigde die namens een ander beroep instelt. Met "[degene] die het middel aanwendt" in art. 450 lid 1 sub a werd echter uitsluitend bedoeld de procespartij die het recht had om in beroep te gaan. Dat is in dagvaardingszaken, voor zover het art. 450 lid 1 sub a betreft, de verdachte.(5)

17. Aan dit dubbelzinnig gebruik van de bedoelde term lijkt de wetgever een einde te hebben willen maken. De invoeging van de woorden "door tussenkomst van" in de aanhef van art. 450 lid 1 Sv wordt in de artikelsgewijze toelichting gepresenteerd als een "redactionele verbetering": "Het is de verdachte die het rechtsmiddel aanwendt eventueel door tussenkomst van een gemachtigde". De vraag is of dit werkelijk een verbetering is. Als namelijk ook in art. 449 lid 1 Sv met "degene die het rechtsmiddel aanwendt" uitsluitend de verdachte (of preciezer: de desbetreffende procespartij) wordt bedoeld, is art. 449 lid 1 Sv niet geschreven voor het geval het rechtsmiddel door tussenkomst van een gemachtigde wordt aangewend. Die tussenkomst betekent immers dat de desbetreffende procespartij juist niet zelf een verklaring op de griffie behoeft af te leggen. De redactionele verbetering lijkt met andere woorden een wijziging te hebben gebracht in de wettelijke systematiek. In art. 450 lid 1 Sv wordt niet langer bepaald welke personen het rechtsmiddel (ook) kunnen aanwenden, maar wordt een andere, van art. 449 lid 1 Sv afwijkende wijze van instellen van het rechtsmiddel geïntroduceerd. De toevoeging van de zinsnede "Voor zover de wet niet anders bepaalt" in art. 449 lid 1 Sv moet wellicht in dit licht begrepen worden. Het probleem daarbij is dat die alternatieve wijze van instellen weinig precies is geregeld. De tussenkomst van de gemachtigde lijkt, ervan uitgaande dat art. 449 lid 1 Sv daarvoor niet is geschreven, vormvrij te zijn. Die tussenkomst kan ook de vorm aannemen van een briefje of zelfs een telefoontje naar de griffie.

18. Hoewel de tekst van art. 450 lid 1 Sv deze interpretatie toelaat, moet zij toch als volstrekt onaannemelijk van de hand worden gewezen. Zij valt moeilijk te rijmen met de minutieuze regeling in art. 451 Sv en 451a lid 4 Sv van de wijze waarop de griffie het aanwenden van rechtsmiddelen moet registreren. Die regeling is zinloos als zij niet uitputtend zou zijn. Welnu, even afgezien van de aangetekende brief als bedoeld in art. 449 lid 2 Sv en de schriftelijke verklaring als bedoeld in art. 451a Sv, kent die regeling geen andere wijzen van aanwenden van rechtsmiddelen dan het afleggen van een verklaring en het inleveren van een bezwaarschrift. Daarbij komt dat in art. 451 lid 1 Sv nog steeds wordt gesproken van "(iedere) verklaring (...) als bedoeld in de voorgaande artikelen" (meervoud). Dat lijkt te bevestigen dat ook de in art. 450 Sv geregelde tussenkomst van een gemachtigde uiteindelijk moet uitmonden in het afleggen van een mondelinge verklaring op de griffie. Ik merk bij dit alles nog op dat in de MvT (a.w. p. 27) het opmaken van de in art. 451 Sv bedoelde akte (en daarmee het ten overstaan van de griffier afleggen van een verklaring) als een "wezenlijk onderdeel" van de in acht te nemen vormvoorschriften wordt betiteld en dat zonder dit wezenlijke onderdeel de in art. 450 lid 3 Sv getroffen regeling haar doel zou missen. Die regeling gaat er vanuit dat de (gemachtigde) griffiemedewerker degene is die het rechtsmiddel aanwendt. Als het rechtsmiddel door (bijvoorbeeld) de mondeling gemachtigde advocaat ook direct, door een vormvrij briefje of telefoontje ("Hierbij stel ik, daartoe door de verdachte bepaaldelijk gevolmachtigd, hoger beroep in [enz.]"), kan worden aangewend, is de inschakeling van een medewerker van de griffie niet nodig. Art. 450 lid 3 Sv kan dan op eenvoudige wijze worden omzeild.

19. De uitkomst van al deze hersengymnastiek is dat achter de "redactionele verbetering" niet al te veel moet worden gezocht. Vereist is nog steeds dat de (mondeling of schriftelijk) gemachtigde een mondelinge verklaring aflegt op de griffie. Dat resultaat kan worden bereikt door de zinsnede "Het aanwenden van de rechtsmiddelen, bedoeld in art. 449" in art. 450 lid 1 Sv te lezen als "Het afleggen van de verklaring, bedoeld in art. 449".(6)

20. Deze uitleg van art. 450 lid 1 Sv biedt - tekstueel gezien - geen ruimte voor de in de MvT geponeerde stelling dat de in art. 450 lid 3 Sv bedoelde wijze van instellen van hoger beroep ook kan worden benut door gevolmachtigde advocaten. Om dat duidelijk te maken, het volgende.

21. Ik stel voorop dat het machtigen van een griffiemedewerker als bedoeld in art. 450 lid 3 Sv bezwaarlijk kan worden gezien als een aparte, van art. 450 lid 1 Sv losstaande, wijze van instellen van het rechtsmiddel. Wie de schriftelijke volmacht kan verlenen, is in art. 450 lid 3 Sv niet bepaald. Het ligt dan ook voor de hand om art. 450 lid 3 Sv te zien als een nadere uitwerking van de mogelijkheid die door art. 450 lid 1 sub b Sv wordt geschapen. In de artikelsgewijze toelichting in de MvT wordt dit met zoveel woorden wordt gesteld: "De regeling is zodanig vormgegeven dat de machtiging in het eerste en tweede lid mede omvat de in het derde lid verder uitgewerkte inschakeling van een medewerker van de griffie".

22. De inschakeling van de griffiemedewerker vindt dus haar basis, niet in art. 450 lid 3 Sv, maar in art. 450 lid 1 sub b Sv. Dat verklaart waarom de nadere uitwerking in art. 450 lid 3 Sv zich met zoveel woorden beperkt tot het "voor de verdachte" aanwenden van een rechtsmiddel. Als de griffiemedewerker het rechtsmiddel voor het Openbaar Ministerie aanwendt, is een nadere regeling niet nodig. De nadere regeling vormt in de ogen van de wetgever het noodzakelijke complement van art. 408a Sv. Dat artikel heeft alleen betrekking op het instellen van hoger beroep door de verdachte. Dat verklaart tegelijk waarom art. 450 lid 3 Sv zich naar zijn inhoud beperkt tot het door de verdachte instellen van hoger beroep. Een met art. 408a Sv vergelijkbaar wetsartikel ontbreekt voor de cassatieprocedure. Dat kan ook moeilijk anders omdat in die procedure geen zitting plaatsvindt waarvoor de verdachte moet worden opgeroepen. En aangezien van een oproeping geen sprake is, is het zinledig om voor te schrijven dat de verdachte moet instemmen met het ontvangst nemen daarvan door de griffier. Op het per brief instellen van cassatie kan art. 450 lid 3 Sv dus bezwaarlijk betrekking hebben, zoals wordt onderstreept door het feit dat in de MvT uitsluitend over het instellen van hoger beroep wordt gesproken.

23. Een en ander betekent dat art. 450 lid 3 Sv geen einde heeft gemaakt aan de mogelijkheid van de verdachte om per brief cassatie in te stellen, net zo min als het artikellid een einde heeft gemaakt aan de mogelijkheid van het Openbaar Ministerie om een griffiemedewerker in te schakelen. Deze mogelijkheden vinden hun wettelijke basis nog steeds in art. 450 lid 1 sub b Sv. Nadere eisen bevat de wet op dit punt niet. De nadere regeling die art. 450 lid 3 Sv geeft, geldt alleen als de verdachte een medewerker van de griffie machtigt om hoger beroep in te stellen.

24. De consequentie van het feit dat de wettelijke basis van de in art. 450 lid 3 Sv nader uitgewerkte mogelijkheid om een griffiemedewerker in te schakelen, gelegen is in art. 450 lid 1 sub b Sv, is dat - afgaande op de wettekst - de griffiemedewerker "persoonlijk" moet zijn gemachtigd door "degene die het rechtsmiddel aanwendt". Met diegene wordt zoals wij al zagen de desbetreffende procespartij bedoeld, in casu dus de verdachte. Ik merk op dat de tekst van de wet op dit punt is aangescherpt. Art. 450 lid 1 sub b (oud) Sv bepaalde niet met zoveel woorden dat de schriftelijke volmacht door de verdachte (of de vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie) persoonlijk moest zijn verstrekt. Dat gaf wellicht ruimte voor de redelijke, op de moderne communicatiemaatschappij inspelende wetsuitleg waarop de Hoge Raad in HR 30 januari 2001, NJ 2001, 293 zinspeelde. De explicitering die art. 450 lid 1 sub b Sv thans geeft, lijkt daarvoor juist geen ruimte te bieden. De eis van persoonlijke machtiging sluit machtiging door tussenkomst van een gemachtigde advocaat tekstueel gezien uit.(7)

25. Het Hof heeft mijns inziens derhalve het gelijk aan zijn zijde voor zover het gaat om de tekst van de wet. De vraag is evenwel hoe zwaar het tekstuele argument moet wegen in het licht van de wetsgeschiedenis. Het gaat daarbij niet alleen om de expliciete vermelding in de MvT dat art. 450 lid 3 Sv ook door gevolmachtigde advocaten die voor de verdachte optreden, kan worden benut. Het gaat ook om de ratio legis zoals die uit de gegeven toelichting blijkt. De minister nam de afweging die in HR 30 januari 2001, NJ 2001, 293 leidde tot handhaving van de bestaande jurisprudentiële lijn, tot uitgangspunt van zijn denken. Het bezwaar van een soepeler wetsuitleg was volgens de Hoge Raad gelegen in het feit dat de regeling van art. 408a Sv (nog verder) zou worden ondergraven als (ook) de gemachtigde advocaat per brief hoger beroep kan instellen. Dat bezwaar wordt echter door de nieuwe regeling van art. 450 lid 3 Sv ondervangen. Als de verdachte door tussenkomst van een advocaat een griffiemedewerker kan machtigen en "daarbij" instemt met uitreiking van de oproeping aan die griffiemedewerker, is van ondergraving van art. 408a jo. 450 lid 2 Sv geen sprake. De expliciete vermelding in de MvT dat art. 450 lid 3 Sv ook door de gemachtigde advocaat kan worden benut, komt zogezien niet uit de lucht vallen.

26. Ik meen op grond van het voorgaande dat over het tekstuele bezwaar moet worden heengestapt.(8) Het schriftelijk (door middel van een aan een medewerker van de griffie verstrekte volmacht) aanwenden van rechtsmiddelen door een gemachtigde advocaat, stuit niet langer op bezwaren van inhoudelijke aard. Dat geldt zowel voor hoger beroep als cassatie.(9) Aangezien de grondslag van het inschakelen van een griffiemedewerker gelegen is in art. 450 lid 1 sub a en b Sv, moet aangenomen worden dat de gemachtigde advocaat ook schriftelijk een griffiemedewerker kan machtigen om namens de verdachte beroep in cassatie in te stellen. Het verschil is alleen dat bij het instellen van cassatieberoep de aanvullende eisen van art. 450 lid 3 Sv niet gelden.

27. Ik teken daarbij aan dat de door de advocaat gegeven volmacht aan de eisen die daaraan gesteld worden, moet voldoen. Voor het instellen van zowel hoger beroep als cassatie geldt dat uit het schrijven van de advocaat voldoende duidelijk moet blijken dat het de bedoeling is dat een rechtsmiddel wordt aangewend, welk rechtsmiddel dat is en namens welke verdachte de advocaat optreedt. Belangrijk is ook dat expliciet vermeld wordt dat de advocaat door de verdachte bepaaldelijk is gevolmachtigd om het rechtsmiddel aan te (doen) wenden. Als het om het instellen van hoger beroep gaat, moet bovendien voldaan zijn aan de specifieke eisen die uit art. 450 lid 3 Sv voortvloeien. Dat betekent dat de brief het adres van de verdachte moet vermelden waarop het afschrift van de dagvaarding kan worden ontvangen. Daarnaast zal de brief moeten inhouden dat de verdachte instemt met uitreiking van de oproeping aan een medewerker van de griffie.

28. Het voorgaande betekent dat het middel naar mijn mening gegrond is voor zover het opkomt tegen 's Hofs oordeel dat de wettekst zwaarder moet wegen dan de bedoeling van de wetgever zoals die uit de wetsgeschiedenis kan worden gedistilleerd. De vraag is evenwel of dit tot cassatie dient te leiden. Ter beantwoording van die vraag het volgende.

29. De akte rechtsmiddel in deze zaak houdt, voor zover hier van belang, het volgende in:

"Op 7 maart 2008 kwam ter griffie van deze rechtbank

De aan deze akte gehechte volmacht/fax - van de Advocaat mr. A.B. Baumgarten

waarin deze verklaarde

30. Aan deze akte rechtsmiddel is gehecht een faxbericht d.d. 7 maart 2008, gericht aan de Strafgriffie van de Rechtbank Haarlem/Schiphol, met als inhoud:

"Edelachtbare Heer/Vrouwe,

Hierbij machtig ik u om namens client, [verdachte], geb. [geboortedatum].1964, wonende aan de [a-straat 1] te [woonplaats], appèl in te stellen tegen het vonnis van de MK Rechtbank Haarlem, nevenvestiging Schiphol dd. 7 maart 2008, alsmede tegen alle ter terechtzitting gegeven beslissingen.

Ik verzoek de akte aan mij (per fax) toe te zenden

Met dank en vriendelijke groet,

A.B. Baumgarten"

31. Wat opvalt is dat de akte rechtsmiddel niet inhoudt dat door een medewerker van de griffie die daartoe schriftelijk was gevolmachtigd, een verklaring is afgelegd inhoudende dat hij namens de verdachte hoger beroep instelt tegen het genoemde vonnis. De akte vermeldt in plaats daarvan de (aan)komst van een volmacht/fax van mr. Baumgarten, waarvan vervolgens de inhoud wordt weergegeven. Volgens de akte is aan de "volmacht/fax" dus geen gevolg gegeven en is er dus geen hoger beroep ingesteld op de wijze zoals in art. 450 lid 1 sub b jo. art. 450 lid 3 Sv is voorzien. De vraag is of de medewerker van de griffie het instellen van hoger beroep ten onrechte achterwege heeft gelaten. Die vraag moet in ieder geval bevestigend worden beantwoord als de volmacht aan de daaraan gestelde eisen voldoet.(10) In dat geval is sprake van een fout die de verdachte niet kan worden tegengeworpen. De vraag is dus of de "volmacht/fax" aan de daaraan te stellen eisen voldoet.

32. Of de "volmacht/fax" voldoet aan de specifieke eisen die uit art. 450 lid 3 Sv voortvloeien, kan hier in het midden blijven. Ik wijs er slechts op dat mr. Baumgarten wél een adres van de verdachte heeft opgegeven, maar daarbij niet (expliciet) heeft vermeld dat dit het adres is waarop de verdachte het afschrift van de dagvaarding wenst te ontvangen. De volmacht/fax houdt voorts niet (expliciet) in dat de verdachte instemt met de uitreiking van de oproeping aan de medewerker van de griffie. Deze gebreken kunnen wellicht door een welwillende uitleg van de volmacht/fax worden verholpen.(11) Maar wat daarvan zij, aan de algemene eisen die aan de volmacht moeten worden gesteld, is in casu niet voldaan. Het ontbreekt immers aan een uitdrukkelijke verklaring van mr. Baumgarten dat hij bepaaldelijk gevolmachtigd is om in deze zaak namens de verdachte hoger beroep in te (doen) stellen.

33. Fouten die door advocaten worden gemaakt bij het instellen van rechtsmiddelen plegen door de Hoge Raad niet te worden gepardonneerd.(12) Hoewel een minder formele opstelling mij niet onverdedigbaar toeschijnt, neem ik niet aan dat de Hoge Raad in de onderhavige wetswijziging aanleiding zal vinden om van koers te veranderen.(13) De conclusie moet derhalve zijn dat het Hof weliswaar op onjuiste gronden, maar desalniettemin terecht heeft geoordeeld dat het ingestelde hoger beroep niet ontvankelijk is. Het middel kan daarom niet tot cassatie leiden.

34. Het middel kan niet tot cassatie leiden.

35. Gronden waarop de Hoge Raad de bestreden uitspraak ambtshalve zou moeten vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

36. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

AG