Centrale Raad van Beroep, 30-06-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:1319, 17/7206 ZW-S

3.1.

Het Uwv heeft zijn gehoudenheid tot vergoeding van het in 2 onder b genoemde bedrag erkend. Hij heeft betwist dat hij de bedragen aan kosten tweedespooractiviteiten en aan kosten van arbeidskundig onderzoek aan verzoekster is verschuldigd, omdat niet duidelijk is gemaakt om welke activiteiten het gaat en omdat een arbeidskundige onderzoek van H. van Gelder (Van Gelder) van 6 oktober 2016 hem niet bekend is. Wat de kosten aan juridische bijstand betreft heeft het Uwv zich op het standpunt gesteld dat de Raad hiervoor een forfaitaire vergoeding zal uitspreken.

3.2.

Bij brief van 28 april 2020 heeft verzoekster de in 2 onder c genoemde schadepost laten vervallen. Voor het op de schadepost genoemd in 2 onder d betrekking hebbende rapport van arbeidsdeskundige Van Gelder heeft verzoekster gewezen op gedingstuk 67.3 zijnde het rapport van Van Gelder van 22 november 2016 en zich op het standpunt gesteld dat de kosten voor dit rapport ten bedrage van € 1.210,- voor vergoeding in aanmerking komen. Wat de kosten van juridische bijstand betreft, heeft verzoekster zich op het standpunt gesteld dat zij aanspraak maakt op in ieder geval twee procespunten, te weten een voor het indienen van de schadeclaim en een ter beantwoording van de brief van de Raad van 4 februari 2020.

4.1.

Het is vaste rechtspraak dat de bestuursrechter bij het beantwoorden van de vraag of er voldoende aanleiding is om een gevraagde schadevergoeding toe te kennen, zoveel mogelijk aansluiting zoekt bij het civielrechtelijke schadevergoedingsrecht. Voor vergoeding van schade is, in aansluiting op de artikelen 6:162 en 6:98 van het Burgerlijk Wetboek, vereist dat de gestelde schade verband houdt met een onrechtmatig besluit en dat vervolgens alleen die schadeposten voor vergoeding in aanmerking komen die in een zodanig verband staan met dat besluit, dat zij het bestuursorgaan, mede gezien de aard van de aansprakelijkheid en van de schade, als een gevolg van dat besluit kunnen worden toegerekend (zie onder meer de uitspraak van de Raad van 18 februari 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:446).

4.2.

4.3.

Als beginsel geldt dat de schadevergoeding de schuldeiser zoveel mogelijk in de toestand moet brengen waarin hij zou verkeren indien het schadeveroorzakende feit niet zou hebben plaatsgevonden. Dat beginsel brengt mee dat de omvang van de schade wordt bepaald door een vergelijking van de toestand zoals deze in werkelijkheid is met de toestand zoals die (vermoedelijk) zou zijn geweest indien het schadeveroorzakende feit niet zou hebben plaatsgevonden (vergelijk de uitspraak van de Hoge Raad van 26 maart 2010, ECLI:NL:HR:2010:BL0539).

4.4.

Verzoekster heeft vergoeding verzocht van de kosten van een arbeidskundig onderzoek. De bij het schadeverzoek meegestuurde factuur heeft betrekking op een rapport van 6 oktober 2016 dat zich niet in het dossier bevindt. In de in 3.2 genoemde brief van 28 april 2020 heeft verzoekster zich op het standpunt gesteld dat de kosten van het rapport van Van Gelder met datum 22 november 2016 uitgebracht in de bezwaarprocedure moeten worden vergoed. Van deze kosten is echter geen factuur overgelegd. De Raad acht het gelet op de inhoud van het rapport voldoende aannemelijk dat kosten zijn gemaakt en dat deze in zodanig verband staan met het onrechtmatige primaire besluit van 15 april 2016, dat deze aan het Uwv kunnen worden toegerekend. De Raad zal bij gebreke van een factuur die betrekking heeft op het rapport van 22 november 2016 de aan het uitgevoerde arbeidskundig onderzoek verbonden kosten in redelijkheid schatten op € 738,- (vijf uur op basis van het indertijd uit het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) voortvloeiende tarief van € 121,95 vermeerderd met BTW).

4.5.

Voor de door verzoekster geclaimde vergoeding van kosten voor juridische bijstand als genoemd in 2 onder a is het volgende van belang. De Awb en het Bpb voorzien in een regeling voor toewijzing van vergoedingen van proceskosten, daaronder begrepen kosten van rechtsbijstand. Volgens vaste rechtspraak van de Raad (onder meer de uitspraak van 29 juni 2006, ECLI:NL:CRVB:2006:AY1709) is er bovendien, gelet op het exclusief, forfaitair en limitatief karakter van de regeling in de Awb en het Bbp, geen plaats voor een aanvullende vergoeding van proceskosten langs de weg van de procedure van het verzoek om schadevergoeding. Uit het voorgaande volgt dat het verzoek wordt afgewezen.

5. Het verzoek om schadevergoeding van verzoekster moet worden toegewezen tot een bedrag van € 9.776,53.

6. Er is aanleiding het Uwv te veroordelen in de kosten van verzoekster in deze procedure. Met toepassing van het Bbp wordt de vergoeding van kosten van rechtsbijstand bepaald op totaal € 787,50, te weten een punt (€ 525,-) voor het verzoekschrift en 0,5 punt (€ 262,50) voor de aan verzoekster gevraagde reactie op het verweer van het Uwv.