Centrale Raad van Beroep, 24-12-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:3357, 18/3256 WW

Werknemer is tot 16 juli 2014 in dienst geweest van werkgeefster. Bij besluit van 2 oktober 2014 heeft het Uwv werknemer met ingang van 1 oktober 2014 een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW) toegekend. Bij ongewijzigde omstandigheden duurde de WW-uitkering tot en met 30 november 2017. In dit besluit is vermeld dat van werknemer wordt verwacht dat hij minstens vier keer per vier weken solliciteert.

Werkgeefster is eigenrisicodrager voor de WW. Bij brief van 10 december 2015 heeft werkgeefster bij het Uwv een melding van verwijtbaar gedrag door werknemer gedaan. Volgens werkgeefster heeft werknemer in de maanden juli, augustus en september 2015 onvoldoende concrete en verifieerbare sollicitatieactiviteiten verricht. Werkgeefster heeft het Uwv daarom verzocht werknemer een maatregel op te leggen.

Bij besluit van 24 december 2015 heeft het Uwv vastgesteld dat werknemer in de maand september 2015 aan de sollicitatieplicht heeft voldaan. Werkgeefster heeft bezwaar gemaakt tegen dit besluit.

Bij besluit van 11 februari 2016 heeft het Uwv vastgesteld dat werknemer ook voor de maanden juli en augustus 2015 aan zijn sollicitatieplicht heeft voldaan. Werkgeefster heeft bezwaar gemaakt tegen dit besluit. Volgens werkgeefster heeft werknemer in augustus 2015 niet voldaan aan zijn sollicitatieplicht. Werkgeefster heeft zich daarbij, onder verwijzing naar de uitspraak van de Raad van 17 december 2008, ECLI:NL:CRVB:2008:BG8905, op het standpunt gesteld dat het plaatsen van een curriculum vitae (cv) op een vacaturewebsite niet kan worden aangemerkt als een sollicitatieactiviteit.

Bij beslissing op bezwaar van 12 juli 2016 (bestreden besluit) zijn de bezwaren van werkgeefster tegen de besluiten van 24 december 2015 en 11 februari 2016 ongegrond verklaard. Het Uwv heeft geoordeeld dat werknemer in augustus 2015 voldoende sollicitaties heeft verricht en dus heeft voldaan aan zijn sollicitatieplicht. Daarbij heeft het Uwv zich op het standpunt gesteld dat volgens beleid van het Uwv het plaatsen van een cv op een vacaturesite is aan te merken als een sollicitatieactiviteit. Het Uwv heeft dit ook als zodanig vermeld op zijn website.

Na de aangevallen uitspraak heeft [naam BV], de rechtspersoon waarvoor de gemachtigde van werkgeefster werkzaam is, het Uwv bij brief van 8 mei 2018 gesommeerd de informatie van zijn website te verwijderen en het Uwv aansprakelijk gesteld voor de schade die eigenrisicodragende werkgevers door deze onjuiste informatie lijden en mogelijk gaan lijden. Deze aansprakelijkstelling heeft [naam BV] bij brief van 30 juli 2018 weer ingetrokken.

Het hoger beroep van het Uwv richt zich tegen het oordeel van de rechtbank dat het plaatsen van een cv op een vacaturewebsite onvoldoende concreet is en daarom niet als een sollicitatieactiviteit kan worden aangemerkt. Het Uwv heeft ter zitting nader toegelicht dat hij sinds 2015 als vaste gedragslijn hanteert dat het plaatsen van een cv op een vacaturewebsite wordt aangemerkt als een concrete sollicitatieactiviteit. Deze vaste gedragslijn is niet neergelegd in het beleid, in die zin dat de bijlage bij het Besluit sollicitatieplicht werknemers WW en IOW 2012 is aangepast. Op de website van het Uwv staat het plaatsen van een cv op een vacaturewebsite vermeld als voorbeeld van een concrete sollicitatieactiviteit. Anders dan ten tijde van de onder 1.4 vermelde uitspraak, biedt het plaatsen van een cv op een vacaturewebsite volgens het Uwv in de huidige tijd een reële mogelijkheid om een baan te vinden.

Het Uwv heeft desgevraagd aangegeven dat zijn procesbelang bij onderhavig hoger beroep is gelegen in de relevantie van een oordeel van de Raad over de vraag of het plaatsen van een cv op een vacaturewebsite kan worden aangemerkt als een sollicitatieactiviteit, voor andere, toekomstige gevallen en voor de huidige uitvoeringspraktijk. Door de aangevallen uitspraak is het voor werkzoekenden die hun WW-uitkering ontlenen aan een dienstbetrekking met een overheidswerkgever onzeker of het plaatsen van een cv op een vacaturewebsite kan worden aangemerkt als een sollicitatieactiviteit. Ook heeft het Uwv er op gewezen dat hij door de werkgeefster nog immer aansprakelijk kan worden gesteld voor geleden schade, omdat de termijn hiervoor nog niet is verjaard.

Werknemer heeft het standpunt van het Uwv, dat hij voldoende sollicitatieactiviteiten heeft verricht, onderschreven.

De Raad ziet zich geplaatst voor de vraag of het Uwv voldoende procesbelang heeft bij een inhoudelijke beoordeling van de aangevallen uitspraak. 4.2. Het is vaste rechtspraak van de Raad dat alleen dan sprake is van voldoende procesbelang indien het resultaat dat de indiener van een beroepschrift met het maken van het instellen van (hoger) beroep nastreeft, ook daadwerkelijk kan worden bereikt en het resultaat voor de indiener feitelijke betekenis kan hebben. Van de Raad kan in een geval waarin de uitkomst van het (hoger) beroep niet in concreto tot een voor de betrokkene gunstiger resultaat kan leiden, geen uitspraak worden gevraagd uitsluitend vanwege de principiële betekenis daarvan. Het hebben van een louter formeel of principieel belang is onvoldoende voor het aannemen van (voldoende) procesbelang (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 18 september 2013, ECLI:NL:CRVB:2013:1874).

Bij de aangevallen uitspraak is het bestreden besluit in stand gelaten. Daarnaast is de uitkeringsduur van de WW-uitkering van werknemer inmiddels verstreken (op 30 november 2017) en lopen er ook geen andere zaken meer over de WW-uitkering van werknemer. Gelet hierop kan het hoger beroep geen feitelijke betekenis (meer) hebben in de rechtsverhouding tussen het Uwv en werknemer, waarbij werkgeefster een belang kan hebben.

Het vorenstaande leidt tot de conclusie dat het Uwv louter een principieel belang heeft bij een oordeel over zijn gedragslijn dat het plaatsen van een cv op een vacaturesite wordt aangemerkt als een concrete sollicitatieactiviteit. De wens van het Uwv om met oog op toekomstige gevallen een inhoudelijk oordeel van de Raad te krijgen over de gedragslijn van het Uwv, is echter onvoldoende concreet om een procesbelang aan te nemen (zie de uitspraak van 28 januari 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:192).