Centrale Raad van Beroep, 19-09-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:3018, 17/3616 AOW

1.1.

Appellanten zijn sinds 1994 gehuwd en ontvingen laatstelijk een ouderdomspensioen op grond van de Algemene Ouderdomswet (AOW) voor een ongehuwde pensioengerechtigde. Hierbij ging de Svb ervan uit dat bij appellanten sprake was van duurzaam gescheiden leven als bedoeld in artikel 1, derde lid, aanhef en onder b, van de AOW.

1.2.

De Svb heeft een onderzoek ingesteld naar de rechtmatigheid van het ouderdomspensioen van appellanten. De resultaten van dat onderzoek zijn neergelegd in een rapport over appellant van 8 juli 2015 en in een rapport over appellante van 17 augustus 2015. Naar aanleiding van de resultaten van het onderzoek heeft de Svb bij besluiten van 7 september 2015 het ouderdomspensioen van appellanten met ingang van 1 september 2015 herzien in een ouderdomspensioen voor een gehuwde pensioengerechtigde.

1.3.

Bij besluiten van 9 en 15 december 2015 (bestreden besluiten) heeft de Svb de bezwaren tegen de besluiten van 7 september 2015 ongegrond verklaard. Aan de bestreden besluiten ligt ten grondslag dat uit wat appellanten hebben verklaard over hun leefsituatie, niet blijkt dat sprake is van duurzaam gescheiden leven.

2. Bij de aangevallen uitspraken heeft de rechtbank de beroepen ongegrond verklaard. De rechtbank heeft, onder verwijzing naar de vaste rechtspraak van de Raad over het toetsingskader bij artikel 1, derde lid, aanhef en onder b, van de AOW geoordeeld dat, gelet op de door appellanten aangedragen feiten en omstandigheden, geen sprake is van een situatie waarin ondubbelzinnig uit de feiten en omstandigheden blijkt dat bij appellanten sprake is van duurzaam gescheiden leven.

3. Appellanten hebben zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraken gekeerd. Zij hebben, evenals in bezwaar en beroep, opnieuw toegelicht waarom zij menen dat bij hun wel sprake is van duurzaam gescheiden leven.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

In geschil is of op 1 september 2015 bij appellanten sprake was van duurzaam gescheiden leven.

4.4.

De Raad is met de rechtbank en de Svb van oordeel dat uit de van belang zijnde feiten en omstandigheden niet blijkt dat bij appellanten op 1 september 2015 sprake is van duurzaam gescheiden leven. De Raad gaat hierbij van het volgende uit. Appellant, op dat moment woonachtig in een huurwoning in Frankrijk, heeft op 25 juni 2015 het volgende verklaard. Als hij in Nederland is, verblijft hij in de recreatiewoning in [plaatsnaam] die gezamenlijk eigendom van appellanten is. Hij verblijft daar dan alleen. Hij heeft met appellante ongeveer drie keer per jaar contact en zo nu en dan gaan zij samen op vakantie. De woning in Frankrijk die van hem en appellante was, is verkocht, waarna hij iets tijdelijks is gaan huren in Frankrijk. Appellante heeft geholpen met de verhuizing. Appellante heeft op 13 augustus 2015 tegenover de Svb een reactie op de verklaring van appellant gegeven. Zij verklaarde nooit in Frankrijk te hebben gewoond, maar daar wel meerdere periodes te zijn geweest. Over de gezamenlijke vakantie verklaarde zij dat dit eenmaal per jaar is. De Raad is niet gebleken dat appellanten niet aan deze verklaringen kunnen worden gehouden. Verder is de Raad op basis van de gedingstukken en het verhandelde ter zitting gebleken dat de verhuizing van appellant na de verkoop van de gezamenlijke woning van appellanten in Frankrijk in februari 2015 plaatsvond en dat appellant de financiële lasten draagt van de recreatiewoning in [plaatsnaam]. Gezien al deze feiten en omstandigheden kan ten tijde hier van belang niet worden gezegd dat bij appellanten sprake was van een gewilde verbreking van de echtelijke samenleving. Nu appellanten op 1 september 2015 geen recht hadden op een ouderdomspensioen voor een ongehuwde pensioengerechtigde, was de Svb gehouden dit ouderdomspensioen te herzien naar dat voor een gehuwde pensioengerechtigde.

4.5.

Uit wat bij 4.4 is overwogen volgt dat de hoger beroepen niet slagen en dat de aangevallen uitspraken voor bevestiging in aanmerking komen.